‘2017 was goed, maar 2018 wordt nog beter,’ dacht ik een jaar geleden. God zij dank is dat ook nog uitgekomen. Een hoogtepunt was dat er in het gezin van mijn zusje een gezonde zoon bij kwam. Voor mijzelf was het belangrijkste dat ik mijn ambtenarenaanstelling heb ingewisseld voor een baan bij een klein, gezellig bedrijf. Ondertussen blijft deze blog rustig doorgroeien en er kwamen nieuwe volgers bij, naast de trouwe lezers die ik zo waardeer. Bedankt voor al jullie reacties en de leuke gesprekken over boeken! En dan is het nu tijd om de beste boeken van dit jaar nog eens te noemen.

Op mijn leesreis om de wereld ben ik de prachtigste verhalen tegengekomen. Het begon met Syrië en daarna las ik over een heleboel generaties in Ghana. Vervolgens kwamen er amper meer landen bij, maar ik heb wel veel tijd doorgebracht in Rusland. Eerst las ik verder in de prachtige autobiografie van Konstantin Paustovski, waarvan ik je op het hart wil drukken om in elk geval het eerste deel te lezen. Dat is zó mooi geschreven en ook nog echt gebeurd, meer dan een eeuw geleden. Daarna kwam het samenleesproject over Anna Karenina. Het was ontzettend leuk om deze klassieker samen te lezen. We hebben elkaar aangemoedigd en veel uitgewisseld.

Naarmate mijn leesreis vordert, zijn er steeds meer landen waar ik al eens een boek uit las, maar waar ik graag naar terugga. Naast Rusland vallen Duitsland en Tsjechië daaronder. De tijd van het communisme blijft me boeien. Toch is Het einde van de punk in Helsinki vooral een grappig boek. Verder blijf ik fan van Haruki Murakami en dit jaar genoot ik van Spoetnikliefde.

Heel indrukwekkend vond ik de trilogie De liefde, De ziekte & De dood van Jonas Gardell over jonge homo’s in de jaren tachtig in Stockholm. De ziekte aids slaat genadeloos toe, terwijl de jongens nog moeten wennen aan het feit dat ze op jongens vallen en het nog helemaal niet zo gewoon is om uit de kast te komen. Een ander boek dat me ook zeker bij zal blijven is Muidhond van Inge Schilperoord, waarin je in de huid kruipt van een pedofiel. Dit is ongelooflijk knap geschreven.

Verder waren er nog een paar heel fijne Nederlandse boeken. In de zomer dompelde ik me onder in de wereld van psychiater Minke Douwesz met haar lekker dikke debuut Strikt. Ellen de Bruin verraste met haar mooie debuut Onder het ijs, waarin een jonge vrouwelijke wetenschapper centraal staat. In De stilte van Thé van Marie de Meister moet een vrouw haar eigen familieverleden zien te verwerken. En dan was er nog het sprookjesachtige Lampje van Annet Schaap, mét tekeningen.

In 2019 ben ik van plan om weer veel vrouwelijke schrijvers te lezen, onder andere in een nieuw leesproject over vrouwen in de twintigste eeuw. Maar eerst ga ik mijn leesreis door de provincies afmaken. Verder is er alweer een nieuw boek dat we met een groepje boekbloggers/twitteraars gaan lezen. Ik wens jullie allemaal een goed nieuw jaar met veel mooie boeken!