Eerder heb ik al geschreven over de sprankelende vertaling van Anna Karenina door Hans Boland. Hij gebruikt veel moderne uitdrukkingen, waardoor ik soms even vergeet dat het verhaal zich anderhalve eeuw geleden afspeelt. Tegelijkertijd schuwt hij het gebruik van zeldzame en ouderwetse woorden niet, bijvoorbeeld als het om kledingstukken gaat, maar ook een woord als ‘talmen’.  Daardoor krijgt het toch een bepaalde passende sfeer, al vind ik het soms wel vervelend als ik dingen moet opzoeken. Gelukkig maakt de vertaler rijkelijk gebruik van voetnoten voor uitleg van specifieke termen en vertalingen van Franse zinnetjes. In de hogere klasse sprak men toen immers Frans en die taal werd ook onderling in de gezinnen gebruikt.

Toch is de vertaling niet perfect. Taalfouten kom ik niet tegen, maar Boland is niet altijd consequent. Zo zat hij bij De wereld draait door te verkondigen dat ‘ik heb slaap’ geen goede vertaling is, want een dame van stand zou in het Nederlands zeggen ‘het is bedtijd’. Daar kan ik mij in vinden. Daarom was ik verbaasd om tot drie keer toe te lezen ‘hij had slaap’. Of kan het bij een man ineens wel? Verderop lees ik ‘De dames verhieven zich’. Waarom zou hij niet gewoon voor ‘De dames stonden op’ hebben gekozen? Is dat niet chic genoeg? Tot slot vind ik de vertaling ‘Hij is absoluut verliefd op je’ niet zo passend. Ik lees deze uitdrukking ook voor Kitty met betrekking tot Varinka. Maar het gaat hier niet zozeer om verliefdheid, als wel om iets dat ik zou beschrijven als ‘gek op elkaar zijn’, zonder dat het huwelijk van deze of gene gevaar loopt. Het lijkt mij erg interessant om het boek van Hans Boland te lezen over het vertaalproces van Anna Karenina, waarvan ik de titel in deel 6 ben tegengekomen: Hij kan me de bout hachelen met zijn vorstendommetje.

Ondertussen kom ik Anna Karenina op allerlei plekken tegen, zoals hier in A necessary woman:

Dan nog kort iets over de inhoud van dit deel. De kersverse familie Ljovin ontvangt in de zomer allerlei familieleden die de hitte van de stad ontvluchten en graag het bos in gaan om paddenstoelen te zoeken. Er speelt iets tussen Varinka en een oudere man. Kitty is benieuwd of hij haar ten huwelijk zal vragen. Dat terwijl ze elkaar net kennen. Het valt me op dat iets van een verkeringstijd toen niet bestond, al kenden Kitty en Ljovin elkaar al wel een tijdje voor ze trouwden. Ze zijn inmiddels wel wat gewend aan elkaar, maar Ljovin is soms wel jaloers als een man te aardig tegen zijn vrouw doet.

Dan volgt er een stuk over de mannen die op jacht gaan. Ik vind dat niet zo boeiend en lees het wat vluchtiger. Tussen het jagen door filosoferen de mannen met elkaar, bijvoorbeeld over het Russische boerenbedrijf en over of het eerlijk is dat een grootgrondbezitter zoveel rijker is dan een dagarbeider. Dolly gaat vanuit Ljovin op bezoek bij Anna en Vronski, die een zeer luxe leventje leiden, maar ook iets willen bijdragen aan de maatschappij. Daarom bouwen ze een ziekenhuis. Anna en Karenin zijn nog steeds niet gescheiden. De meningen over haar manier van leven verschillen. Tot slot gaat Ljovin naar de stad omdat er verkiezingen zijn, maar hij vindt het nog saaier dan ik het vind om erover te lezen. Ik begin te verlangen naar het einde van het boek. Hoe zal het aflopen met Kitty’s zwangerschap?

De volgende bloggers schrijven in deze periode ook over dit boek: Sue, Ali, Lianne en Bettina. Er wordt ondertussen volop getwitterd. Alle tweets kan je terugvinden door te zoeken op #wijlezenanna.