Olga woont op een boerderij in Brabant, samen met haar man Harm en hun zoon David. Harm is kippenboer en Olga doet het huishouden. David is twaalf jaar en hij wil later bioloog of arts worden. Het botert niet met zijn vader sinds David weet dat hij de boerderij niet over wil nemen. Die boerderij is al generaties lang in de familie en Harm had altijd gehoopt op een zoon die hem zou opvolgen. David is geadopteerd uit Ghana en is een totaal ander type van zijn vader. Hij is zo intelligent dat ik het op sommige plekken een beetje overdreven vind, maar dat probeer ik te negeren.

De spanning tussen David en zijn vader wordt subtiel maar duidelijk neergezet door Ricus van de Coevering. Hij vertelt het verhaal vanuit de drie gezinsleden, maar vooral vanuit moeder Olga. Zij houdt van zingen en had eigenlijk het liefst zangeres willen worden, maar ze belandde al jong op de boerderij en trouwde met Harm. Ze maakt zich zorgen als David weer eens zijn eigen gang gaat, in plaats van met haar op stap te willen. Vader Harm vindt dat ze zich niet zo druk moet maken, hij zal vanzelf wel terugkomen, zoals altijd.

Het is een eenvoudig verhaal in korte zinnen, passend bij de ouders. Halverwege gebeurt er iets wat alles op zijn kop zet, maar de schrijfstijl verandert niet. Ik word haast meegewiegd op het rustige ritme. Het leest zo makkelijk dat ik maar langzaam besef wat er is gebeurd. Steeds krijg ik een hint en ik begrijp wat er aan de hand is. Zou het nog goed komen?

Sneeuweieren is een oer-Nederlands verhaal. Ik vind het mooi om te lezen en ben er zo doorheen, zo snel dat ik het waarschijnlijk ook weer snel vergeet. Het thema had nog wel iets verder uitgewerkt kunnen worden. Maar eigenlijk past dat niet bij de hoofdpersonen. Nee, het is precies goed op deze manier.

Dit boek maakt onderdeel uit van mijn leesreis door de provincies. Lees ook wat Jannie over dit boek schreef.