‘Zij is een echte Kenau’ is een uitdrukking die we nog steeds kennen. Kenau Simonsdochter Hasselaer is misschien wel één van de bekendste vrouwen uit de Nederlandse geschiedenis. Haar verhaal is al vaak verteld, maar Tessa de Loo doet het nog een keer, naar aanleiding van een film (die ik niet gezien heb).  Het is lang geleden dat ik iets van Tessa de Loo heb gelezen, maar ik kan me herinneren dat ik De meisjes van de suikerwerkfabriek wel kon waarderen en daarom verheugde ik me op dit historische verhaal.

Het is een ijskoude winter in 1564 en de steden van Nederland worden één voor één ingenomen door de Spanjaarden. Haarlem is nog ongeschonden, maar het stroomt al vol met vluchtelingen uit onder andere Naarden, waar het grootste deel van de bevolking is vermoord. Claes weet als enige van zijn gezin te ontkomen en reist van Naarden naar Haarlem om bij zijn tante Kenau aan te kloppen. Ze schrikt van het nieuws en deelt dit met de bestuurders van de stad. Ze is dan wel een vrouw, maar ze kent een aantal van de mannen goed. Na de dood van haar man heeft ze de leiding over de scheepswerf en dat gaat haar goed af.

In het begin heb ik moeite om me in te leven in het verhaal. Sommige details vind ik niet zo geloofwaardig. Kenaus dochter Cathelijne speelt een hoofdrol, maar ik vind haar niet zo sympathiek. Kenau is zelf een stoere, koele vrouw die haar gevoelens wegstopt. De sfeer doet me denken aan de historische roman Opstand van Michelle Visser, maar het lezen daarvan ging me makkelijker af, omdat ik zo meeleefde met de hoofdpersonen. Toch wil ik graag iets leren over deze geschiedenis en daarom lees ik stug door.

Het conflict met de Spanjaarden wordt opgestookt doordat de reformatie aan de gang is. Mensen bekeren zich van de katholieke kerk naar het nieuwe geloof. Ook Kenaus dochter Geertruide doet hieraan mee. Midden in de nacht sluipt ze haar bedstee uit om naar de Sint Bavo te gaan, om daar beelden omver te halen. Ze wordt daarbij opgepakt. In Amsterdam wordt het vonnis geveld. De Spanjaarden willen laten zien dat ze niet met zich laten sollen en het meisje belandt op de brandstapel, een vreselijk tafereel.

Dan volgt het verhaal waardoor Kenau beroemd is geworden. Haarlem wordt belegerd en de mannen verdedigen de stad. Maar Kenau weet uit betrouwbare bron dat de vijand een andere poort zal belegeren dan waar de mannen staan. De hoge heren willen haar echter niet geloven, waarop Kenau besluit om de vrouwen te mobiliseren. Ook met latere acties levert ze een belangrijke bijdrage aan de oorlog en dat geeft spannende verhalen. Daardoor lees ik het laatste stuk van het boek toch snel uit. En daarmee heb ik weer heel wat opgestoken over een roerige tijd van de Nederlandse geschiedenis.

Lees ook wat Inge, Sandra en Johanna over dit boek schreven.