Hendrik Groen (83 1/4 jaar) woont in een bejaardentehuis in Amsterdam-Noord. In tegenstelling tot zijn medebewoners probeert hij niet te zeuren, maar benadert hij het leven het liefste met een kwinkslag. In 2013 heeft hij bijna elke dag een stukje in zijn dagboek geschreven, wat heeft geleid tot dit boek.

Hendrik praat niet veel, maar observeert goed. Hij maakt graag grappen, samen met zijn ondeugende vriend Evert. In het tehuis zitten gelukkig niet alleen maar zeurende oudjes, maar ook zielsverwanten. Zij willen proberen te genieten van elke dag die ze nog hebben. Daarom richten ze de club Omanido (Oud-maar-niet-dood) op. De club bestaat uit zes leden die om de beurt een uitje organiseren, wat door de overige bewoners vooral met jaloezie wordt bekeken. De clubleden hebben zelf de grootste lol. De overeenkomst tussen alle uitjes is dat er alcohol bij wordt gedronken en dat de clubleden vrolijk weer thuis komen.

Hendrik schrijft ook over de actualiteit in het jaar 2013 en dan met name de dingen die de bewoners aan tafel bespreken, zoals de ouderenpartij 50plus en bezuinigingen op de AOW. Maar ook de verkiezing van een nieuwe paus en de kroning van koning Willem-Alexander. De oudjes hebben daar zo allemaal hun mening over. Het gaat natuurlijk ook over de bezuinigingen in de ouderenzorg. Het is duidelijk dat de bewoners zorg nodig hebben, maar men wordt gestimuleerd om langer thuis te blijven wonen. Dat veroorzaakt onrust bij de mensen, ondanks dat ze veel klagen over de diensten van het tehuis.

Ouderen hebben natuurlijk kwaaltjes en kwalen. Ook de leden van Omanido krijgen daarmee te maken. Ze helpen elkaar waar ze kunnen en het is ontroerend om dat te lezen. Hendrik is af en toe wel van slag als er weer een tegenvaller te incasseren valt. Het is bijzonder om te lezen hoe humor kan helpen om toch door te zetten. Zo merkt de beginnend dementerende Grietje op: “Met een beetje geluk geloof ik volgend jaar weer in Sinterklaas!”

Ik heb regelmatig zitten gniffelen of gewoon heel hard gelachen om de grappige beschrijvingen van Hendrik Groen. Het leven in een bejaardentehuis is niet zo spannend, maar hij pikt er de mooiste anekdotes uit en de grappen van vriend Evert zijn hilarisch. Het dagboek van Hendrik Groen is een ontzettend leuk boek geworden.