Boeken herlezen, ik doe het niet vaak. Toch begin ik spontaan nog een keer in 821 mensen die er ook toe doen, dat nog op mijn e-reader staat. Af en toe lees ik er wat in, om het dan weer bijna te vergeten. Maar als ik lees, is het zelden één hoofdstukje. Vorig jaar had ik het al gelezen, maar er nog niet over geblogd, omdat ik niet zo goed wist wat ik erover kon schrijven. Nu ik het herlees, vind ik het nog beter en wil ik het alsnog met jullie delen.

Die hoofdstukken hebben een lengte die varieert van een paar woorden tot een paar bladzijden. Op het eerste gezicht is het een verhalenbundel, maar ik zou het een mozaïekboek willen noemen, want er zijn veel verbanden te ontdekken tussen de vele personages. Zo is er een man die correspondeert met de klantenservice van een online winkel. Even verderop krijg je het perspectief van de beantwoorder van de vragen voorgeschoteld. Zij besluit om de man zomaar een boek op te sturen. Als hij daar niet op reageert, stuurt ze het nog een keer. Weer verderop vraagt hij zich af waarom hij vijf dezelfde boeken heeft gekregen, die hij niet eens heeft besteld.

Veel verhaaltjes zijn kleine observaties van huiselijke taferelen. Sommige gaan over mensen die min of meer met zichzelf worstelen. Het is herkenbaar, van die gedachten die je nooit hardop met iemand zou delen. Alleen door boeken weet ik dat anderen zich ook zo kunnen voelen.

In een paar zinnen weet Anna van der Kruis een sfeer neer te zetten. Soms laat de laatste zin van een hoofdstuk mijn mond openvallen. Wow. Hoe meer ik lees, hoe meer dwarsverbanden ik vind. Het is prachtig gedaan. Dit is echt een boek om te lezen en te herlezen, een enkel stukje of een heleboel achter elkaar, het kan allemaal.

Lees ook wat Leesdame over dit boek schreef.