Anna Karenina speelt zich af in de hogere kringen van Petersburg en Moskou, waarbij de hoofdpersonen uit een paar families komen die elkaar regelmatig treffen. Ze zijn aan elkaar verbonden door diverse huwelijken en het ligt dus voor de hand dat Kitty ook binnen die klasse trouwt. Maar in deel 1 hebben we gelezen dat dat niet voorspoedig verloopt. Kitty vertrekt met haar ouders naar het buitenland om te kuren, want ze is ziek van liefdesverdriet. Later gaat haar vader alleen naar Karlsbad. Toevallig zijn wij pas geleden in Karlovy Vary geweest, het hoort nu bij Tsjechië, en ik zag daar veel Russische letters en zelfs een Russisch-orthodoxe kerk (hieronder op de foto). De mooie, chique huizen vormen in mijn hoofd het decor van de verhalen over Kitty in een ander Duits kuuroord.
Karenin heeft in de gaten, net als iedereen, dat zijn vrouw een ander heeft. Dat kan hij met moeite accepteren, maar hij smeekt haar om zich wel aan de etiquette te houden. Oftewel: houd je minnaar geheim en houd de schone schijn op voor de buitenwereld. Maar dit is niet zomaar een vluchtige affaire, het zit dieper. Karenin zit er enorm mee in zijn maag dat hij zijn vrouw niet kan bedwingen. Ik vind het zo sneu voor hem. Anna worstelt ook, maar na een jaar smachten heeft ze zich echt helemaal overgegeven aan Vronski, met de nodige gevolgen…
Ik wil graag weten hoe het verdergaat met de deze ellendige situatie, maar mijn geduld wordt op de proef gesteld. Er volgt een heel aantal hoofdstukken over de mannen. Ljovin bestiert zijn grote landgoed, waar de lente doorbreekt. Tolstoi wijdt hier een prachtige beschrijving van een bladzijde lang aan.
’s Ochtends werd het ijsvlies dat nog over de wateren lag snel opgelikt door een stralende zon en in de opgewarmde atmosfeer beefden de uitwasemingen van de ontwaakte aarde. Het oude gras kwam tevoorschijn en groeide aan met frisse sprietjes (…) Op de beemden blaatte vlokkig, vervilt kleinvee, lammeren dartelden op malle pootjes in de buurt van moederschapen die tekeergingen omdat ze de kudde kwijt waren, kleine kinderen holden over vochtige paden waarin de afdruk van hun blote voetjes bleef staan, bij de vijver schalden vrolijke vrouwenstemmen waar linnengoed werd gewassen en op de boerenerven echoden bijlslagen waar eggen en ploegen gebruiksklaar werden gemaakt. De lente was aangebroken.
Het is duidelijk dat vertaler Boland hier ook weer uitblinkt. Soms blader ik een paar bladzijden vooruit, om te kijken of Anna alweer in beeld komt, of anders Kitty. Helaas, de komende bladzijden gaat het over een wedstrijd van paarden die over hindernissen moeten springen. Nouja, het moet maar, denk ik. Maar zodra de wedstrijd is begonnen, zit ik op het puntje van mijn stoel, alsof ik Anna ben die op de tribune zit en ziet hoe Vronski op zijn paard de hindernissen neemt. Tolstoi beschrijft het zo kleurrijk dat ik het helemaal voor me zie, inclusief de zon die op het glanzende paard schijnt en de juichende menigte, terwijl hij die niet eens expliciet op papier zet. Wat een literaire beleving!
De volgende bloggers schrijven in deze periode ook over dit boek: Sue, Ali, Lianne, Bettina en Erik (die even een pauze inlast, zoals je hieronder kunt lezen). Er wordt ook volop getwitterd. Alle tweets kan je terugvinden door te zoeken op #wijlezenanna.
Lalagè leest 
Hoi Barbara, een mooie recensie! Fijn dat je nog steeds zo enthousiast bent. Ik ben de afgelopen week niet aan het lezen van “Anna Karenina” toegekomen, mede omdat ik flink heb opgeruimd in mijn woning. Vandaag dus geen leesverslag van mij. Misschien dat ik het binnenkort weer inhaal. Groetjes, Erik
LikeGeliked door 1 persoon
Geen probleem, we merken het wel…
LikeLike
Leuk dat je je eigen reiservaringen vervlecht in je beleving van het boek.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik bedacht mij net opeens dat nu ik gestopt ben, ik nu al jullie blogs kan lezen over Anna Karenina :-D
Gelijk een inhaalslag gemaakt, ik heb genoten van je 1e en 2e deelrecensie, ik herken veel dingen, vooral al die mooie gedetailleerde beschrijvingen! ❤️
LikeGeliked door 1 persoon
Zo kan je toch nog meedoen :)
LikeGeliked door 1 persoon
Ik geniet ook nog steeds van het verhaal, alhoewel ik soms ook een beetje moe word van alle uitgebreide beschrijvingen. Ook op een van de eerste pagina’s van het derde deel staat zo’n ‘knoeperd’ van een zin. Die moest ik echt even drie keer lezen voordat ik begreep wat er bedoeld werd.
Het leuke aan het samenleesproject is dat ik het zo leuk vind om andere leesbelevingen te lezen, waaronder die van jou.
Mooie foto ook :-)
LikeGeliked door 1 persoon
Het samen lezen helpt mij ook echt om door te zetten. De vertaling van Boland kent ook wel lange zinnen, maar ik vermoed dat hij er heel wat in stukjes heeft geknipt. En anders heeft hij er in elk geval iets leesbaars van gemaakt.
LikeLike
Wil je daarmee zeggen dat als je dit boek alleen had gelezen, je het wellicht aan de kant had gelegd?
LikeLike
Dat niet, maar ik was er dan langzamer doorheen gegaan.
LikeLike
Oh, wat een onverwacht antwoord. Ik had gedacht dat je anders het sneller zou hebben gelezen. Leuk als mijn aannames weer eens worden ontkracht.
LikeLike
Ik lees niet zo snel (vaak afgeleid) en lees altijd een paar boeken tegelijk.
LikeLike
Ah, op die manier.
LikeLike
Precies wat Hans hierboven zegt, vind ik jouw persoonlijke reiservaring een van de leukste onderwerpen om te lezen in je recensie.
Doordat jij schrijft te doen te hebben met Karenin drong het tot mij door dat ik helemaal niet zo meevoel met deze man. Misschien juist wel omdat hij zo zit op de uiterlijke schijn en ik daar weinig mee op heb. Al zijn handelingen lees ik meer als een observator van een afstandje.
De neiging om vooruit bladeren om te zien wanneer bepaalde personages aan bod komen, heb ik helemaal niet. Ik ben telkens zeer geboeid door wat er op dat moment weer voor ogen komt. Leuk ook om te lezen hoe enthousiast jij bent. Dat herken ik heel sterk. :-)
Soms valt opeens een woord op waar ik dan even genietend bij stil kan staan. Zoals bijvoorbeeld op blz 210 (Bolandvertaling): …ruizelde het water van smeltsneeuw….
Wat ik me nog afvroeg was wat er bedoeld wordt met bepaalde interpunctie. Zoals op blz 193 (Bolandvertaling) waar een alinea wordt afgesloten met twee regels met punten. Is daar tekst verloren gegaan? Is dit een moment om sterk stil te staan? Omdat het verder niet is voorgekomen, viel het me zo op. Iemand hier een idee over?
Net zoals eerder midden in een hoofdstuk opeens een lange horizontale streep staat tussen twee alinea’s. Wat mij betreft had daar makkelijk een nieuw hoofdstuk kunnen beginnen. Zal dit een vrijheid van de uitgever zijn? In de Gutenberguitgave is er namelijk een hele andere indeling wat delen betreft die daar ook met het woord boeken wordt aangeduid.
LikeLike
Die streep viel mij ook op, maar ik zou niet weten waarom die er staat in plaats van een nieuw hoofdstuk. Wel maf dat er verschillende indelingen zijn. Is er zeker iemand eigenwijs geweest.
Ik ben ook fan van Bolands woordgebruik en vind dat hij het erg mooi én soepel heeft vertaald. Op tv kwam hij een beetje arrogant over, maar dat merk je tijdens het lezen toch niet ;)
LikeLike
Hihihi.
LikeLike
Wat leuk dat je zelf in de buurt bent geweest! Ik kan me voorstellen dat dat een extra lading geeft aan dat gedeelte over Kitty. En grappig dat je hetzelfde stuk over de lente eruit gepakt hebt als ik. Ik vond dat echt een prachtige beschrijving. Het gedetailleerde vertellen van Tolstoj staat me nog niet tegen, maar ik ben benieuwd hoe dat in de volgende delen gaat.
LikeLike
[…] bloggers over deel 2: Blog Lalagè | Blog Ali | Blog […]
LikeLike