Wekenlang hadden we uitgekeken naar deze donderdag, want eindelijk zouden we als lezersjury de winnaar van de lezersprijs kiezen én we zouden van de vakjury horen wie zij tot winnaar van de ECI Literatuurprijs 2017 hadden gekozen. We hadden alle boeken van de shortlist gelezen. Via sociale media was er al uitgewisseld wat we ervan vonden. Verschillende favorieten werden genoemd. Het was duidelijk dat smaken verschillen, maar ook dat we zes goede boeken voorgeschoteld hadden gekregen. Mijn favoriet was Halleluja van Annelies Verbeke. Wat zou het leuk zijn als deze verhalenbundel de prijs zou krijgen…

Die donderdag togen we dus naar Den Haag. Ik kampte met opkomende hoofdpijn en probeerde om deze dag toch zo lang mogelijk mee te maken door veel paracetamol te nemen. Dat lukte aardig. In de centrale bibliotheek aan het Spui zagen we elkaar weer. Er waren inmiddels veel bekende gezichten bij door de vorige bijeenkomst, maar ook door twitter en de filmpjes van Koffietijd. De Vlamingen en Nederlanders werden elk naar een andere kant van de tribune gedirigeerd. Wilde men zo de discussie wat opstoken?

Eerst werden alle namen afgeroepen en de stembriefjes uitgedeeld. Boeiende beroepen kwamen voorbij. Zo waren er journalisten, docenten Nederlands, studenten en informatici maar ook bankiers, een advocaat en een binnenhuisarchitect.

Alle zes de kanshebbers werden besproken. Lezers werden opgeroepen om een vurig pleidooi voor een boek te houden. Camera’s stonden er bovenop, wat voor sommigen even wennen was, maar voor de meesten gelukkig geen belemmering om hun duit in het zakje te doen. Ik probeerde mijn favoriet te verdedigen, wat nog niet meeviel. Wat een welbespraakte mensen zaten er om mij heen! Tot slot mochten we elk drie punten verdelen door de rode briefjes in te leveren. Sommigen gaven drie punten aan hun favoriet, anderen kozen ervoor om ze te verdelen. Ik besloot het laatste te doen. Dit stemproces leidde tot drie overgebleven boeken.

Na een gezellige pauze werd ons gevraagd om voor onze favoriet uit deze drie te pleiten, maar nu kwamen er ook veel tegenargumenten. De ene lezer prees een boek de hemel in, terwijl de ander flink kritiek leverde. Dat was erg interessant om te horen. Ik kan erg meegaand zijn en in mijn hoofd twijfelde ik welk boek ik mijn laatste stem zou geven… De einduitslag was dat het aantal stemmen voor de drie dicht bij elkaar lagen, maar we hadden een winnaar: De mensengenezer van Koen Peeters. Vooral aan de Vlaamse kant gooide dit boek hoge ogen. Ik was niet teleurgesteld, want had ook wel verwacht dat dit boek kans zou maken. Een terechte winnaar dus. Het moest nog wel een paar uur geheim blijven, maar volgens mij is dat goed gelukt.

Inmiddels voelde ik mij zieker worden en ik besloot de trein terug naar huis te nemen, terwijl de anderen met elkaar gingen eten. Heel jammer dat ik niet kon blijven, maar ik was blij dat ik de middag toch mee had kunnen maken. Ik was echter zo nieuwsgierig wie de prijs van de vakjury zou krijgen, dat ik vanuit mijn bed naar Nieuwsuur heb gekeken. Net als vorig jaar ging één man met beide prijzen naar huis. Toen kon ik met een gerust hart gaan slapen. Het was een mooie belevenis om in de lezersjury te zitten en ik kan het je echt aanraden om je volgend jaar op te geven.