Donderdagmiddagdochter gaat over Evy. Zij leefde maar zeer kort. Tien jaar na haar geboortedood schrijft haar vader Stevo Akkerman op hoe hij dit beleefd heeft. Ik verwacht een heftig verhaal en daarom heeft dit boekje een tijd in de kast staan wachten. Het blijkt toch anders dan ik verwacht. Het eerste stuk gaat inderdaad over de geboorte en de dood van Evy Elise. Het is een verdrietig verhaal, maar Stevo zwelgt er niet in. Daarna komen er allerlei herinneringen boven. Het gaat over zijn jeugd en over zijn huwelijk met Maria. Terwijl Stevo steeds meer wegdwaalt van de vrijgemaakt gereformeerde God van zijn jeugd, komt de van oorsprong hervormde Maria in de Pinksterbeweging terecht.

Hun geloof is mijlenver van elkaar verwijderd. Stevo twijfelt. Maria bidt vurig. Toch houden ze nog steeds veel van elkaar. Ik vraag me af of ik het verhaal van een scheiding zit te lezen of dat de liefde zal overwinnen. Langzaam wen ik eraan dat dit boek anders is dan ik verwachtte. En dan is het een interessant verhaal, een niet-chronologische biografie die vlot leest. De auteur is journalist, dus schrijven kan hij in elk geval wel. Verder vind ik het altijd wel boeiend om te lezen over mensen die worstelen met hun geloof, vanuit een ‘zware’ kerkelijke achtergrond. Voor wie dat ook interessant vindt, is dit boekje een aanrader. Maar wie een boek zoekt over rouw na het verlies van een kind kan beter iets anders lezen, zoals het prachtige Schaduwkind van P.F. Thomése.