In 1966 wordt een meisje met rood haar verliefd op de frontman van een band. Zo begint Muze. Het tweede hoofdstuk gaat over het huwelijk van het meisje met haar gitarist. Dertig jaar later overkomt hun dochter hetzelfde: ze valt als een blok voor de knappe gitarist van een soulband uit New York. Daar gaat de rest van het boek over. Door deze constructie kreeg ik het gevoel drie keer opnieuw te beginnen in het boek, maar achteraf gezien vind ik het erg mooi gekozen.

De dochter is Esma Linnemann zelf. Toen ik haar een paar maanden geleden op een literaire avond hoorde, kocht ik haar boek. Verliefd worden op een muzikant is mij immers ook weleens overkomen. Mijn echtgenoot speelde vroeger in een metalband. Het is zo gaaf om je geliefde op het podium te zien. En hoe romantisch is het als hij een liedje voor je schrijft!

Esma is dolgelukkig als ze een relatie krijgt met Daniel. Als hij door Europa toert, reist zij hem achterna. Niet dat hij dan veel tijd voor haar heeft. Overdag vermaakt ze zich met de vriendinnen van de andere bandleden. Alleen ’s avonds na het optreden ziet ze haar Daniel. Ze zijn smoorverliefd. Lichamelijk gaat het prima tussen hun, maar praten doet Daniel bijna niet, behalve als hij high is. Deze relatie is gedoemd te mislukken en Esma weet dat diep van binnen ook. Toch vliegt ze steeds weer naar New York om bij Daniel te zijn. Uiteindelijk zegt ze haar huis en haar baan in Nederland vaarwel, om in Amerika te gaan wonen. Maar wat heeft Daniel voor haar over?

Esma heeft dezelfde muzieksmaak als haar ouders: soul uit de jaren ’60. Het boek staat dan ook vol met namen van muzikanten en songteksten. Ik ken deze muziek niet, al komen sommige namen me wel bekend voor. De teksten passen wel erg goed bij het liefdesverdriet en als ik de muziek hoor op Youtube, kan ik me goed voorstellen hoe Esma zich hiermee troost.

Muze is geen hoogstaande literatuur met veel metaforen, maar het is wel een meeslepend verhaal. Maar zou Esma Linnemann ook pure fictie kunnen schrijven? Zoals bij elk autobiografisch debuut is de grote vraag: wat komt hierna?