Vandaag komt het derde deel van The Hobbit in de bioscoop. ‘Het lezen van het boek duurt net zo lang als het kijken van de films,’ zei iemand tegen mij, dus ik besloot om het boek eindelijk eens te lezen. Vroeger stond een exemplaar met deze kaft bij mijn ouders in de kast en ik ben er wel ooit aan begonnen, maar ik kan me vaag herinneren dat ik na een paar bladzijden gestrand ben… Later heb ik alle delen van Lord of the Rings gelezen en daar zaten taaie stukken in, maar ik heb doorgezet, in het Engels. Daarbij vergeleken is The Hobbit maar een dun boekje met 265 bladzijden, wat bovendien oorspronkelijk als kinderboek bedoeld was.

Meteen op de eerste bladzijde ben ik alweer gecharmeerd van Tolkiens vertelkunst. Als alwetende verteller neemt hij je mee op avontuur en beschrijft hij de natuur heel mooi. De hoofdpersoon is Bilbo Baggins, een tevreden hobbit, met een mooi huis waarin hij geniet van lekker eten en pijp roken. Tot hij op een dag bezoek krijgt van dertien dwergen en een tovenaar, die hem meenemen op een avontuur. De aanleiding daarvoor is dat jaren geleden een hele dwergenstad in de as is gelegd door een draak, die uit was op hun goud. De meeste dwergen zijn daarbij omgekomen, maar een paar zijn ontsnapt. Nu vinden ze het tijd om hun goud terug te gaan halen.

Zo’n verre reis langs onbekende oorden brengt natuurlijk allerlei ontmoetingen en gevaren met zich mee. Zo zijn er onderweg elfen, maar ook trollen, aardmannen en wolven. Gelukkig is tovenaar Gandalf steeds net op tijd om het gezelschap te redden, totdat hij andere dingen te doen heeft en Bilbo’s moed op de proef gesteld wordt. Ondanks dat je wel kunt voorspellen dat de hoofdpersoon het zal overleven, is het ontzettend spannend. Zal het Bilbo lukken om met alle dwergen heelhuids naar huis terug te keren? Tolkien beschrijft het allemaal zeer levendig. Het is echt zo’n boek dat je moeilijk weg kunt leggen.

Wat me opvalt is dat de verfilming erg afwijkt van het boek. Soms begrijp ik waarom, maar vaak ook niet. Er worden diverse verhaallijnen toegevoegd (ik hoorde dat sommige daarvan uit voetnoten van Lord of the Rings komen) en dat maakt het moeilijker om het verhaal te volgen. In het boek kan ik me beter inleven, het trekt me helemaal mee en dat lukt bij een film vaak minder goed. Het kan ook komen doordat ik deel 1 en 2 van deze verfilming in de huiskamer heb gekeken. Toch vind ik het leuk om zowel de films te kijken als het boek te lezen. In de bioscoop, op groot scherm, zal het vast erg indrukwekkend zijn en ik heb dan ook erg veel zin om naar de bioscoop te gaan om het einde van dit mooie verhaal te zien.