Schuilplaats voor andere tijden draait om het geheugen, herinneringen en vergeten. Om mensen met dementie te helpen, wordt een kliniek opgericht waarin vervlogen tijden herleven. Er zijn diverse kamers gericht op verschillende jaren uit de twintigste eeuw, maar ook verschillende landen en klassen. Een rijke Zwitser heeft immers andere herinneringen dan een arme Bulgaar. De bedenker van dit concept is Gaustin, die zelf ook regelmatig in het verleden vertoeft. Vanuit 1939 schrijft hij brieven aan schrijver Georgi Gospodinov. Die maakt af en toe een meta-opmerking om aan te duiden dat hij Gaustin zelf heeft bedacht.

Bezig zijn met de kliniek en het tegelijkertijd schrijven van dit boek was als communicerende vaten. Soms verloor ik mijn idee van wat realiteit was en wat niet. Delen van het een liepen over in het ander.

De eerste helft van het boek vind ik briljant. Het concept van de klinieken wordt tot in de puntjes uitgewerkt: de meubels en de kranten, maar ook de geuren en de sigarettenrook die overal hing. Dat laat al zien dat het verleden niet altijd beter is dan het nu. Het boek staat vol met filosofische gedachten over tijd en het geheugen.

Verder lezen