Minke Douwesz had aangekondigd geen romans meer te schrijven, maar nu is er toch weer een boek van haar hand verschenen. Nog een verrassing: dit is een toekomstverhaal, dat zich afspeelt rond 2085, nadat een grote overstroming een deel van Nederland voorgoed onder de zeespiegel heeft doen verdwijnen. Er heerst een streng regime, waarin natuurbescherming heel belangrijk is. Alles is op de bon en de tijd dat iedereen een zakcomputer bij zich heeft is ook voorbij. Zelf koken kan wel, maar de meeste mensen eten in een soort kantines. Ook zijn er strenge morele wetten. Vrouwen moeten in principe rokken dragen, tenzij dat echt te onpraktisch is bij bepaalde bezigheden. Homoseksualiteit is niet strikt verboden, maar wordt erg ontmoedigd.

Toch is dit niet waar dit verhaal om draait. Net als de eerste twee romans van Minke Douwesz gaat het over de liefde tussen twee vrouwen. Hoofdpersoon Leslie loopt haar afstudeerstage als arbeidspsycholoog. Bij haar op het spreekuur komt Irina, vanwege een conflict bij haar werk als boswachter. Toen een wolf werd afgeschoten, zocht zij de welpjes stiekem op om ze te voeren. Leslie en Irina voelen zich al snel tot elkaar aangetrokken. Daarom draagt Leslie haar over aan haar supervisor en ze biecht op waarom. Toch blijven Irina en Leslie elkaar tegenkomen.

Zij kwam voor hulp leest lekker vlot en ik ben steeds nieuwsgierig naar hoe het verder zal gaan. Zal de liefde overwinnen? Er komen details voorbij waarin ik de smaak van de schrijver meen te herkennen. Zo zijn haar personages altijd dol op boeken en worden er af en toe schrijvers of titels genoemd, in dit geval Toergenjew.

De boeken van Minke Douwesz worden steeds dunner. Uiteraard blijf ik hopen dat ze meer zal schrijven. En anders heb ik haar oeuvre in huis om te herlezen.