Op het internationaal literatuurfestival in Utrecht (ILFU) hield Nikki Dekker een prachtige presentatie, waardoor ik haar tweede boek Graafdier graag wilde lezen. Haar debuut Diepdiepblauw vond ik fijn, maar ik heb er niet over geblogd, omdat ik niet zo goed wist hoe. Ik weet nog dat het gaat over zeedieren en over genderidentiteit. In de bieb staat het bij de literatuur. Graafdier staat bij de informatieve boeken. In allebei filosofeert Nikki over de wereld om ons heen.

Nikki is uitgenodigd om te schrijven over natuurgebied de Groote Peel en daarom zit ze daar een aantal dagen in een vakantiewoning. ‘Jij houdt erg van de natuur, hè!’ krijgt ze weleens te horen, maar zelf vindt ze dat ze er weinig van weet. Ze kan bijvoorbeeld maar een paar vogelsoorten herkennen. Voor deze schrijfsessie heeft ze een grote stapel boeken over natuur meegenomen, waar ze interessante weetjes uit opdiept. En ze heeft gesprekken met kenners van het gebied, soms op afspraak en soms doordat ze hen tegenkomt.

De structuur van het boek is gebaseerd op aardlagen, die als streepjes op de zijkant van het boek zijn aangegeven. Hoe dieper je graaft, hoe ouder de dingen die je daar kunt tegenkomen. Het begint met het leven vlak onder de oppervlakte. Over wat er in de grond leeft, weten we nog minder dan de diepzee. Wij mensen doen immers het meeste met onze ogen en daar heb je weinig aan in de donkere aarde. Hoe anders is dat voor bodemdieren zoals de worm en de veenmol, een insect met pootjes als van een mol. Op internet zoek ik het diertje op en het ziet er grappig uit. Voor dit beestje is gevoel het belangrijkste zintuig.

Ik vind het boeiend om te lezen hoe Nikki nadenkt over de positie van de mens in de natuur. Het is al vaker opgemerkt dat wij als mensen onszelf buiten de natuur zien staan, terwijl we er natuurlijk onderdeel van uitmaken en er afhankelijk van zijn. Met de toename van natuurrampen door klimaatverandering worden we met onze neuzen op deze feiten gedrukt, mochten we het even vergeten zijn. Een mens knapt op door in aanraking te komen met bomen en dieren. Ik merk dat ik het zelf ook mis om een goede boswandeling te maken, omdat het de afgelopen tijd zo koud en grijs was dat ik liever binnen bleef. Hoog tijd om er weer eens op uit te gaan!