Rond 1950 koopt Valeria een schrift in de tabakszaak bij haar om de hoek in Rome. Het is zondag en de verkoper zegt: dat is verboden! Want eigenlijk mag hij op zondag alleen tabak verkopen. Maar ze haalt hem over en ze begint stiekem te schrijven. Terwijl ze haar diepste gedachten aan het papier toevertrouwt, beschouwt ze haar eigen leven. Is ze wel zo gelukkig als ze zichzelf altijd heeft voorgehouden?

Valeria is 43 jaar, net als ik op dit moment. Toch beschouwt ze zichzelf vaak als een oude vrouw. Haar twee kinderen zijn bijna volwassen: Mirella is 19 jaar en Riccardo een jaar of 22. Terwijl zij hun weg in het leven zoeken, vraagt Valeria af of ze wel de juiste levenskeuzes heeft gemaakt: ze is jong getrouwd met Michele en kreeg daarna al snel kinderen, die overigens zeer gewenst waren. Sinds de oorlog hebben ze het niet breed en daarom is Valeria weer gaan werken. Op kantoor heeft ze steeds meer verantwoordelijkheden gekregen. Maar thuis noemt iedereen haar ‘mama’ en lijken ze op haar neer te kijken, terwijl ze geen moment stil zit. Alleen ’s nachts, als iedereen naar bed is, heeft Valeria tijd voor zichzelf. En dan schrijft ze.

Alba de Céspedes leefde van 1911 tot 1997. Ze schreef een paar boeken over de jaren 1940 en 1950. Recent werd haar werk opnieuw ontdekt. Manon Smits heeft Verboden schrift elegant vertaald, waardoor dit boek toegankelijk is geworden voor de lezer van nu. Doordat het een verhaal van toen is, lees je hoe mensen toen écht dachten, zonder moderne bril ertussen.

Valeria heeft het gevoel dat ze deel uitmaakt van een soort tussengeneratie. Haar moeder is nog zeer traditioneel en vond het maar niks dat Valeria een betaalde baan aannam. Haar dochter Mirella gedraagt zich veel vrijer. Ze is weinig thuis en gaat om met een man van 34 die officieel nog getrouwd is. Valeria maakt zich daar zorgen over en vraagt zich af hoe ze hierop moet reageren. Ze durft het echter amper met haar man te bespreken.

Valeria en Michele zijn erg uit elkaar gegroeid in de loop van de jaren. Door haar schrijven beseft ze dit pas en ze probeert om met hem te praten, maar hij reageert niet op een fijne manier. Hij heeft zijn eigen zorgen, want hij heeft het niet naar zijn zin op zijn werk bij de bank en zou het liefst doorbreken als schrijver van filmscenario’s. Het gebrek aan goede gesprekken zorgt ervoor dat Valeria dat bij een ander gaat zoeken, namelijk bij de directeur op haar werk. Langzaam groeien ze naar elkaar toe en Valeria worstelt met haar gevoelens, want daar kan ze toch niet aan toegeven.

En dan komt Riccardo ook nog met nieuws dat het leven van Valeria zal veranderen. Er gebeurt dus van alles en het is erg boeiend om te lezen hoe Valeria dit allemaal ervaart en je af te vragen in hoeverre onze maatschappij is veranderd. We zijn gemakkelijker gaan denken over liefdesrelaties, maar moeders houden vaak nog steeds veel ballen in de lucht, terwijl hun echtgenoten en kinderen dat als vanzelfsprekend beschouwen. Valeria vraagt zich af wat zij nu écht zou willen en dat maakt het spannend tot het einde.

Lees ook wat Bettina over dit boek schreef.