Tijdens mijn studie wiskunde hadden we het weleens over beroemde wiskundigen die we bewonderden. Paul Erdős sprak ons erg aan, met zijn uitspraken over God die een groot boek heeft met de elegantste bewijzen van alle wiskundige stellingen. Niet dat Erdős serieus gelovig was, maar het idee is toch prachtig.

The man who loved only numbers beschrijft het leven van Paul Erdős. Hij werd geboren in 1913 in Hongarije. Wiskunde was zijn grote liefde. Hij reisde de hele wereld rond en logeerde dan altijd bij collega-wiskundigen, die hij uitputte met zijn enorme werklust en praktische onhandigheid. Het was zijn gewoonte om ergens onaangekondigd aan te bellen en te zeggen: ‘My brain is open.’ Daarna volgde dan iets als: ‘Let n be an integer…’ om zijn gastheren en -vrouwen dan tot in de kleine uren uit te dagen en samen wiskunde te doen.

De moeder van Paul Erdős was heel belangrijk voor hem. Zij regelde alle praktische kanten van zijn leven. Hij kon amper zijn eigen veters strikken. Ze heeft zelfs een paar jaar lang met hem mee gereisd, terwijl ze al behoorlijk oud was. De jaren waarin ze elkaar niet konden zien vanwege de Koude Oorlog moeten zwaar zijn geweest voor allebei. Erdős kon Hongarije niet meer in, want de brieven vol wiskunde die hij met een Chinese collega uitwisselde waren verdacht voor de FBI.

Erdős was erg onhandig, maar op zijn manier zorgzaam. Hij kende de namen van de kinderen van al zijn vrienden en informeerde altijd uitgebreid naar hun welzijn. Er zijn veel foto’s van Erdős met een baby op schoot of in gesprek met een kind. Hij was ook continu op zoek naar nieuwe wiskundigen in de dop, die hij kon ondersteunen bij het ontdekken van de wereld van getallen.

Schrijver Paul Hoffman is geen wiskundige, maar hij heeft Paul Erdős wel verschillende keren ontmoet. De anekdotes over Erdős’ leven wisselt hij af met uitleg over baanbrekende stellingen, waarvan ik de meeste al wel eerder heb gehoord. Naar mijn smaak weidt hij te veel uit over andere historische wiskundigen, alsof hij de lezer ook nog even een korte geschiedenis van de hele wiskunde wil voorleggen. Daar zijn andere en betere boeken over. Ik vind het jammer dat in het boek weinig van Erdős’ eigen wiskunde staat. Blijkbaar vond de schrijver dat te ingewikkeld, terwijl Erdős juist graag bezig was met stellingen die eenvoudig uit te leggen zijn, ook al zijn ze moeilijk te bewijzen.

Het is heerlijk om te lezen over deze excentrieke man, die mensen tot waanzin dreef en tegelijk zo innemend was. Ik houd me zelf al jaren niet meer bezig met stellingen en bewijzen, maar ik vergeet nooit dat fijne gevoel om een bewijs te begrijpen of zelfs vinden en te weten dat het klopt. Logisch dat Erdős daar verslaafd aan was.