Too much happiness – Alice Munro

Alice Munro ontving zowel de Man Booker international prize als de Nobelprijs voor de Literatuur voor haar oeuvre. In dit boek komt een vrouwelijke wiskundige voor (dus een vakgenoot van mij), daarom wilde ik het graag lezen. Too much happiness (in het Nederlands: Te veel geluk) bevat tien verhalen van twintig tot zestig bladzijden lang. Dat is even wennen, want verhalen van die lengte lees ik niet vaak. Alice Munro steekt zelf de draak met verhalenbundels als de hoofdpersoon van het tweede verhaal een boek koopt:

How Are We To Live is the book’s title. A collection of short stories, not a novel. This in itself is a disappointment. It seems to diminish the book’s authority, making the author seem like somebody who is just hanging on to the gates of Literature, rather than safely settled inside.

De verhalen in deze bundel ervaar ik echter meer als ultrakorte romans dan als korte verhalen. Wellicht komt dat doordat vaak meerdere levensfases van de hoofdpersoon worden beschreven. Alice Munro schrijft zo pakkend, dat het me steeds weer gebeurt dat ik een verhaal in één ruk uitlees, terwijl me dat wel meer dan een uur kost (in het Engels lees ik immers wat langzamer dan in het Nederlands). Er komen vaak verrassende wendingen voor, waardoor ik door wil lezen. Ik heb wel de indruk dat sommige subtiliteiten mij ontgaan, vanwege de Engelse taal. Misschien had ik beter de vertaling kunnen lezen, maar nu ik eenmaal begonnen ben in het Engels wil ik het ook uitlezen.

munro_too-much-hapiness

De verhalen zijn erg divers, met vrouwelijke maar ook twee mannelijke hoofdpersonen, van verschillende leeftijden. Soms gebeuren er absurde dingen, daar houd ik wel van. Munro heeft een erg rijke fantasie. Ze sluit af met een historisch verhaal, over de wiskundige Sophia Kovalevsky. Dit speelt zich af tegen het einde van de negentiende eeuw en doet mij denken aan The sealed letter van Emma Donoghue, dat ook over een ambitieuze vrouw uit die tijd gaat. Door de vele flashbacks en waargebeurde feiten kan ik het niet overal volgen, maar het is erg interessant. Kortom, Alice Munro is van vele markten thuis en kan zeer boeiend schrijven.

2 gedachtes over “Too much happiness – Alice Munro

  1. Ik lees ook weinig korteverhalenbundels, maar sinds ik Alice Munro heb ontdekt, realiseer ik me weer hoe deze vorm in de handen van een literaire meester ontzettend de moeite waard kan zijn. Fijn dat jij ook zo van haar verhalen hebt genoten.

    Like

    • Verhalen lees ik wel graag, maar meestal zijn die dan een paar bladzijden lang. Deze zijn dus iets langer en zijn meer dan een tussendoortje. Overigens ben ik ondertussen bezig in een dikke bundel van Rascha Peper waarin de verhalen ook iets langer zijn.

      Like

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.