Nadat Dit zijn de namen mij niet zo goed beviel, twijfelde ik of ik wel zin had in het boekenweekgeschenk. Na een positieve tweet heb ik me er toch aan gewaagd. Bovendien was een goede smoes om een boek van Etgar Keret te mogen kopen : )

Hoogleraar infectieziekten Edward slaat een mooie jonge vrouw aan de haak: Ruth, studente sociale wetenschappen. Hij prijst zichzelf gelukkig dat hij eindelijk de liefde heeft gevonden. Het wordt echter ook al snel duidelijk dat leeftijd niet het enige verschil is tussen de twee. Ruth is vegetariër, terwijl Edward met proefdieren werkt. Edward werkt samen met de farmaceutische industrie en krijgt snoepreisjes aangeboden, maar Ruth wil na één keer al niet meer mee. Je voelt op je klompen aan dat dit niet goed af kan lopen, de vraag is alleen nog wanneer en hoe.

In het begin gaat het over het telefoonboek en sturen Edward en Ruth elkaar een kaart. Dat lijkt me ook voor zeven jaar geleden nogal ouderwets. Het lijkt soms wel of schrijvers er niet van houden om computers en mobieltjes in hun verhalen te gebruiken. In dat geval vind ik dat ze geen jaartallen uit de eenentwintigste eeuw moeten gebruiken.

Edward komt niet sterk over, hij laat over zich heen lopen door Ruth. Ik vind het jammer dat het personage van Ruth niet verder is uitgewerkt. Ik begrijp haar niet goed. Ook het einde van het verhaal is niet bevredigend. Het lijkt erop dat Tommy Wieringa wel stof had voor een hele roman, maar dat hij er een einde aan moet breien omdat een boekenweekgeschenk nu eenmaal onder de 100 bladzijden telt. 

Dit boekje is vlot geschreven met hier en daar erg mooie zinnen. Er zit een vleugje filosofie in en daar houd ik wel van. Ondanks het einde is het een goed verhaal.