Nabiel woont in Irak en is cellist. Hij is ervan overtuigd dat muziek mensen kan veranderen en verbinden. Als de islamisten aan de macht komen, verandert dat. De strenggelovigen roepen hem op straat toe dat hij zijn tijd moet besteden aan bidden in de moskee en dat ze die wereldse muziek niet willen horen. Op een dag slaan ze Nabiel zelfs in elkaar en ook zijn cello moet eraan geloven. Ik vind het zó erg als ik dat lees: die mooie cello kapot geschopt door een stel agressieve mannen, verschrikkelijk!
Lalagè leest 