Karen Armstrong heeft geen theologie gestudeerd, maar ze is wel bekend geworden met haar boeken over de grote religies. In De wenteltrap vertelt ze hoe haar leven is verlopen en hoe ze uiteindelijk schrijver werd. Het is een vervolg op Door de nauwe poort, dat gaat over de zeven jaren die ze als non in een zeer streng klooster doorbracht. Dat eindigt met de eerste weken na haar uittreding.

Sommige mensen in haar omgeving hadden de verwachting dat ze ontzettend opgelucht was, nu ze zich niet meer aan al die regels hoefde te houden. Maar hoe bouw je een leven op als je helemaal hebt afgeleerd om zelf na te denken? Studeren kon Karen wel, maar eigen gedachtes vormen lukte haar amper. Toch begon ze aan een proefschrift over een Engelse dichter.

Deze jaren werden bepaald door diverse psychiaters, waar Karen bij in therapie was. Ze viel namelijk regelmatig flauw, iets wat in het klooster was begonnen. De psychiaters, die in het boek als één persoon zijn voorgesteld, vertelden dat dit vast veroorzaakt werd door haar jeugd. De periode in het klooster werd totaal genegeerd. Karen was doodsbang dat ze zou eindigen in een gesloten inrichting, want ze boekte geen enkele voortgang. Ze bleef flauwvallen. En soms kon ze zich een paar uur niet meer herinneren, waardoor ze afspraken miste.

Wat een verademing was het toen Karen eindelijk bij een neuroloog belandde, die vaststelde dat ze aan een klassieke vorm van epilepsie leed. Ze kreeg medicatie en de waas waarin ze al zo lang leefde verdween als sneeuw voor de zon. Toch was het nog een zoektocht om de juiste medicijnen en dosering te vinden. Als gevolg van haar ziekte werd ze ontslagen. Dit werd één van de grote kruispunten in haar leven. Ze was bang dat ze niet meer kon rondkomen.

Maar het lot besliste anders en Karen werd gevraagd om een televisieserie te maken over de apostel Paulus. Ze geloofde inmiddels niks meer van wat de katholieke kerk leerde, maar voelde intuïtief aan dat ze dit moest doen. Ze bleek het heerlijk te vinden om zich onder te dompelen in allerlei boeken over Paulus en de bijbelboeken die hij had geschreven. De serie werd gefilmd in onder andere Israël, waar Karen in aanraking kwam met joden en moslims. Die lieten haar een heel andere kant van hun godsdienst zien dan het beeld dat zij tot dan toe had. Ze leerde dat religie voor veel mensen niet draait om het geloven van bepaalde leerstellingen, maar om dingen te doen waardoor je verandert. Dat beïnvloedde ook haar visie op het christendom.

Bij de serie hoorde een boek. Dat was niet haar eerste, want eerder had een vriendin haar al overgehaald om Door de nauwe poort te schrijven. Later werd Een geschiedenis van God een groot succes en ze beschrijft kort waar dat over gaat. Ik herinner me weer hoe geweldig ik het vond om het te lezen. Karen Armstrong verstaat de kunst om wetenschappelijke bronnen te vertalen naar een leesbaar geheel voor een groter publiek, al blijft het pittige kost.

Deze twee autobiografische boeken zijn gemakkelijker te lezen. De vertaling van Carola Kloos en Corrie van den Berg is goed. Karens leven is niet standaard en ze moest leren om haar eigen weg te vinden. Haar enthousiasme is aanstekelijk en ik ga nu kijken welke boeken de bibliotheek nog meer van haar heeft.