Stel dat je de geschiedenis zou kunnen veranderen, zou je dat dan doen? Jake Epping krijgt de kans om terug te gaan in de tijd. Hij is docent in Maine en gaat regelmatig een hamburger eten in de zaak van Al, die hem op een dag opbelt en vraagt om langs te komen. Al ziet er ineens heel anders uit dan de dag ervoor: hij is grijs geworden en flink afgevallen. Hij vertelt Jake hoe dit kan: achterin zijn restaurant, dat binnenkort zal worden afgebroken, is een gang waardoor je in de tijd kunt reizen. Als je doorloopt, kom je op dezelfde plek, maar dan om 11.58 op de ochtend van 9 september 1958.

Al is er zelf al vaak doorheen gegaan om goedkoop vlees te kopen. Als je via dezelfde weg teruggaat naar het heden, is het altijd twee minuten later, ook al ben je jaren in het verleden geweest. Dat is wat Al had gedaan en daardoor was hij grijs geworden en afgevallen. Na een paar jaar in het verleden kreeg hij kanker en is hij teruggegaan. Nu vraagt hij of Jake wil doen wat hij van plan was: voorkomen dat president Kennedy wordt vermoord in 1963, vandaar de titel 11.22.63.

If you ever wanted to change the world, this is your chance. Save Kennedy, save his brother. Save Martin Luther King. Stop the race riots. Stop Vietnam, maybe.

Stephen King heeft zich goed ingeleefd in het Amerika van 1958: hoe het eruitziet, wat de winkels verkopen, hoe de mensen praten en hoe het ruikt. Hij heeft dat jaar zelf als tiener beleefd, maar toch vind ik het knap hoe hij alles beschrijft. Ook het tijdreizen heeft hij goed uitgedacht, voor zover dat mogelijk is. Wie door de gang loopt, wist alle eerdere veranderingen uit. Dus mocht het niet goed uitpakken, dan kan je altijd heen en weer gaan. Tegen het einde van het boek filosofeert hij uitgebreider over hoe dit werkt.

Jake gaat de uitdaging aan. Al heeft de nodige voorbereidingen getroffen: Jake krijgt oud geld mee, een rijbewijs en een hoop advies. Hij heeft ook sportuitslagen opgezocht op internet, zodat Jake kan wedden om aan geld te komen. Het belangrijkste zijn de aantekeningen over Lee Oswald, die president Kennedy doodschoot. Het is immers niet zeker of hij helemaal alleen handelde en dat moet Jake wel weten voor hij ingrijpt.

In het begin is het natuurlijk flink wennen om in 1958 te leven, maar Jake past zich gemakkelijk aan. Hij weet dat hij een paar jaar zal blijven. Na een tijdje gaat hij werken als leraar op een middelbare school. En hij wordt verliefd… wat uiteraard consequenties heeft voor zijn plannen. Al heeft verteld dat het verleden zich niet zomaar laat veranderen: hij kreeg vaker dan verwacht een lekke band of andere autopech. Ook Jake krijgt daarmee te maken.

Stephen King heeft een gedetailleerde schrijfstijl en toch wordt het nergens saai. Hij weet de spanning er steeds in te houden, wat ik een enorme prestatie vind bij zo’n dik boek. Alleen tegen de climax aan wordt het wel erg uitgesponnen. Af en toe geeft hij een vooruitblik door een enkele zin. Als lezer hoef je niet te puzzelen, maar ik probeer wel te raden hoe het zal aflopen. Dat blijft een verrassing tot op het einde. Wat een sterk boek, al die honderden bladzijden lang. Ik heb ervan genoten.