Zondag 1 november; er is een feestje in de bibliotheek, vanwege de tiende editie van Nederland leest. Elk jaar worden er gratis boeken uitgedeeld door alle Nederlandse openbare bibliotheken, zodat we met z’n allen hetzelfde boek lezen en onze leeservaringen kunnen uitwisselen. Om eerlijk te zijn heb ik nog maar één keer eerder meegedaan aan deze actie: in 2012 las ik De donkere kamer van Damokles, wat me helaas minder goed beviel dan andere boeken van W.F. Hermans. Maar dit jaar is het thema ‘korte verhalen’ en daar ben ik erg blij mee, dus op die eerste november fiets ik naar de bieb om de bundel op te halen.

Meester van de korte verhalen A.L. Snijders heeft de verhalen uitgezocht. Bovendien heeft elke provincie een eigen editie met een paar verhalen van lokale schrijvers. Deze zijn geselecteerd door bibliotheekmedewerkers. De editie van Utrecht heeft een verhaal van C.C.S. Crone, die ik nog ken van mijn boekenlijst voor het examen Nederlands op de middelbare school. Ik heb het bundeltje nog steeds in de kast staan, want ik vond het toen erg leuk om te lezen.

Terwijl de bibliotheekmensen met bekende Amersfoorters staan te borrelen en naar muziek luisteren, kruip ik met mijn boek in een hoekje van onze mooie bieb. Ik lees de eerste verhalen en waan me op een Venetiaanse gondel met Rosita Steenbeek.

Sommige verhalen zijn maar één of twee bladzijden, andere tien. Maar echt lang worden ze nooit, dus ze zijn ideaal om tussendoor te lezen. Ik vind het een fijne manier om met diverse schrijvers kennis te maken. Ernest van der Kwast heeft me nooit zo getrokken, maar zijn verhaal over een jongen die leert zwemmen vind ik erg goed. Ook zijn er twee verhalen bij van Rob van Essen, die ik al kende van Hier wonen ook mensen. Verder vind ik de verhalen van Maartje Wortel en David Pefko erg goed. Moderne en klassieke verhalen wisselen elkaar af, zo zijn er drie of vier van Nescio. Die vind ik niet zo interessant, net als een aantal andere verhalen die ik maar half lees. A.L. Snijders heeft een andere smaak dan ik. Hij heeft ook bijna allemaal mannelijke schrijvers gekozen en dat vind ik jammer. Toch ben ik nu wel nieuwsgierig geworden naar de verhalen van A.L. Snijders zelf. Op televisie vond ik hem namelijk best wel grappig. Dus daarvoor moet ik nog maar een keer naar de bieb fietsen.