Ayla en Hugo zijn begin dertig en ontmoeten elkaar op een feestje in Amsterdam. Ze worden verliefd, brengen veel tijd bij elkaar door en na een paar maanden besluiten ze al te gaan trouwen. Ayla en Hugo voelen zich fijn bij elkaar en bij hun gezamenlijke vrienden, met wie ze veel tijd doorbrengen.

De eerste ruzies laten echter ook niet lang op zich wachten. Ze begrijpen elkaar niet altijd. Dat wordt nog versterkt als ze kort na elkaar allebei een ouder verliezen, iets waarop ze verschillend reageren. En dan komt ook het verschil in afkomst naar boven. Ayla vliegt halsoverkop naar Turkije om haar moeder te begraven, terwijl Hugo thuisblijft. Als ze terugkomt, blijft ze een paar weken lang thuis. Hugo doet zijn uiterste best om voor haar te zorgen, maar heeft het gevoel dat hij haar niet kan bereiken. En Ayla is boos dat hij haar niet begrijpt.

Ze vechten voor hun relatie, doen zo hun best, maar zullen ze elkaar vinden? Is dat veilige gevoel van het begin van hun relatie genoeg? En wat is de invloed van hun jeugd: maakt het uit of je als kind dezelfde televisieprogramma’s hebt gekeken en of je in dezelfde taal ruzie hebt gemaakt met je ouders? Het lijkt erop dat ze dit vaker met hun vrienden bespreken dan met elkaar, want als ze dat proberen dan stuiten ze al gauw op gevoeligheden. Een onderwerp dat ook speelt bij de vriendengroep is de keuze om in de stad blijven wonen of te verhuizen naar een woonplaats die meer geschikt is om een gezin te stichten.

Ayla en Hugo: een liefde in Amsterdam is geschreven door Nurnaz Deniz en Guido Snel, die met elkaar getrouwd zijn en vast veel hebben geput uit hun eigen ervaringen. De problemen die ze tegenkomen komen soms door hun verschillende afkomst, maar het is ook gewoon iets wat vaak tussen mannen en vrouwen voorkomt: ze begrijpen elkaar niet, omdat de vrouw wil dat de man aanvoelt wat ze nodig heeft, zonder dat ze dat expliciet tegen hem zegt. De hoofdstukken zijn afwisselend vanuit Ayla en vanuit Hugo geschreven. Vaak heb ik pas na een halve bladzijde door dat het perspectief weer geswitcht is, als er iets niet lijkt te kloppen. Het was dus handiger geweest als de namen boven het hoofdstuk hadden gestaan. Maar verder is het boek vlot geschreven. Het behandelt thema’s waar veel jongvolwassenen mee te maken hebben, terwijl ik die nog niet vaak in boeken ben tegengekomen. Daarom vind ik dit een erg geslaagde en originele roman.