Elizabeth is zestien en wordt al sinds ze op de middelbare school zit gepest. Vier jaar lang wordt ze uitgescholden en geslagen. Tijdens de pauzes en na schooltijd verstopt ze zich op de wc, in de hoop het getreiter te ontlopen. Daarna komt ze thuis in een leeg huis, waar ze zich troost met chips en pizza. Daardoor is ze te dik geworden, net als haar moeder, die ook van vet eten houdt.

Wat me het meest raakt is dat Elizabeth zo alleen is. Vriendinnen heeft ze niet. Haar moeder is de hele dag uit werken en komt pas ’s avonds laat thuis. Haar nichtjes zijn populaire meiden geworden die met elkaar giechelen over kleding en jongens. Judith Visser beschrijft het in eenvoudige taal en ik zie het allemaal zo voor me. ‘Wat kijk je treurig,’ zegt mijn man terwijl ik Stuk lees. ‘Het is ook treurig,’ antwoord ik.

Ik vraag me af waarom Elizabeth niets terug doet. Stil moedig ik haar aan: scheld toch eens terug, geef een schop. Maar ik weet uit ervaring wel hoe dat gaat. Je loopt het risico dat het pesten nog erger wordt. Bovendien zijn zij met meer. Maar dan is de maat vol. Elizabeth besluit dat ze net zo slank en mooi wil worden als Riley, het knapste meisje van de klas. Riley heeft verkering met Alec, een hele aardige jongen waar Elizabeth stiekem van droomt. Als ze er nu eens voor zorgt dat zij Riley wordt… Daarvoor moet ze eerst haar vet kwijtraken. Elizabeth belandt op een pro-ana-website waar ze tips krijgt over hoe ze dat moet aanpakken. Daarnaast besluit ze om haar haar los te dragen in plaats van in een vlecht en haar bril blijft voortaan thuis.

Terwijl ze daarmee bezig is, gebeurt er iets waardoor het verhaal in een stroomversnelling belandt. Elizabeth doet spontaan iets waarvan ze de consequenties niet kan overzien, zoals tieners dat kunnen doen. Ik lees snel door, want ik moet weten hoe het afloopt. Ik zal er maar niets over verklappen. Lees deze pageturner zelf maar!

Dit boek kreeg de meeste stemmen in mijn poll. Het kwam op mijn leeslijst doordat Leesdame het aanprees.