Op de voorkant van Niets te verbergen staat een blote vrouw. Ze heeft letterlijk niets te verbergen. Dit is Maud, callgirl, prostituee. Ze leeft in 2029, een tijd waarin veiligheid boven privacy gaat. Daarom hangen er overal camera’s en houdt de overheid haar onderdanen via een chip in hun lichaam of in hun mobiel in de gaten. Die mobiel heb je overal voor nodig en daarom neem je die wel mee, al bestaat er ook nog steeds contant geld. Dat gebruikt Maud om illegaal sigaretten en snoep te kopen.

Ik moet wennen aan de schrijfstijl van Aglaia Bouma. Het is niet moeilijk, maar regelmatig zorgt haar taalgebruik ervoor dat het niet zo soepel leest. Na een tijdje vind ik het verhaal interessant worden en wil ik weten hoe het verder gaat, waarbij ik niet meer zo op de taal let.

Maud heeft een illegale Amerikaan in huis. Er zijn namelijk oorlogen en Amerika is failliet gegaan, waardoor de Amerikanen massaal naar Europa zijn gevlucht. In het begin kon dat nog legaal, maar later niet meer. George woont bij Maud op zolder en doet huishoudelijke klusjes voor haar. Als hij de deur uit gaat mag hij niet spreken, want zijn accent zou hem kunnen verraden.

Tussendoor zijn er terugblikken op Mauds jeugd. In het begin vraag ik me af wat de relevantie daarvan is voor het verhaal. De verbinding met de tekst ervoor en erna wordt niet altijd gelegd. Later komt zus Emilia ineens bij Maud wonen. De zussen hadden daarvoor amper contact en hun geschiedenis laat zien hoe dat zo is gekomen. Toch lijken ze hun levens gemakkelijk samen te leiden, met de illegale George.

Het boek staat boordevol camera’s, robots en andere technische snufjes. Ik vind het moeilijk voor te stellen dat dit over veertien jaar al zo zal zijn, maar de technische ontwikkelingen gaan supersnel, dus het zou kunnen. Milieuproblemen komen echter niet aan de orde, terwijl ik ervan overtuigd ben dat die een grote invloed gaan hebben op ons leven in de nabije toekomst. Verder vraag ik me af waarom is gekozen voor een prostituee in de hoofdrol. De enige redenen die ik kan bedenken is dat ze over grote hoeveelheden contant geld kan beschikken en dat ze letterlijk niets te verbergen heeft. Maar de details van haar werk hadden van mij niet gehoeven.

Ondanks mijn bedenkingen weet Aglaia de spanning goed op te bouwen. Hoe zou het verder gaan met de illegale George? Lukt het om voor veel geld een nieuwe identiteit voor hem te krijgen? En hoelang gaat het goed tussen de twee zussen? Ik zit helemaal in het verhaal. Wel word ik soms afgeleid door een zinnetje als ‘U weet vast wel dat…. ‘ of ‘U begrijpt vast…’ en dan volgt er iets dat in 2029 vanzelfsprekend is, maar voor mij op dit moment niet. Daar ga ik dan even over zitten nadenken. Pas helemaal aan het einde begrijp ik waarom de schrijfster hiervoor heeft gekozen.

Er zijn dus wat verbeterpunten, maar over het algemeen heb ik mij toch prima vermaakt met dit boek. En ik heb wijze lessen geleerd: denk na over wat je op internet zet en laat je lichaam nooit vrijwillig chippen. Laten we zorgen dat veiligheid nooit ten koste zal gaan van vrijheid!