Inez van Dullemen heeft een prachtige, rijke schrijfstijl, met zeldzame woorden. Het past helemaal bij de geschiedenis van Maria Sibylla Merian, die in 1700 naar Suriname ging om daar tropische vlinders te bestuderen. Ze schilderde die samen met hun rupsen en de planten waar ze op leefden.

Als klein meisje heeft Maria Sibylla leren tekenen en schilderen van haar stiefvader in Frankfurt am Main. Tijdens haar huwelijk gaat ze door met schilderen, totdat ze weggaat bij haar echtgenoot. Samen met haar twee dochters sluit ze zich aan bij de Labadisten in Friesland, een religieuze gemeenschap. Haar broer Casper heeft haar daartoe overgehaald.

Het is een hard leven op het afgelegen Friese landgoed. Het is er koud en de leden moeten zelf hun eten verbouwen. In het begin heeft Maria Sybilla het er allemaal voor over, maar na een aantal jaren is ze het zat en vertrekt ze naar Amsterdam. Daar begint ze weer met tekenen en schilderen. Ze verdient haar brood door les te geven en door haar aquarellen te verkopen. Dat loopt goed. Ze is begin vijftig als ze besluit om naar Suriname af te reizen, om daar de mooie grote vlinders te zien, zoals de felblauwe Morpho Achilles.

De bootreis duurt wekenlang en kent onstuimige periodes. Maria Sybilla reist samen met haar dochter Dorothea. Die valt voor de scheepsarts Philip, van wie ze in Suriname na een paar dagen alweer afscheid moet nemen. De vrouwen reizen door naar een suikerrietplantage aan de rand van het oerwoud. Daar werken slaven die afkomstig zijn uit Afrika.

Dan verspringt het perspectief naar Kwasiba, een Afrikaanse vrouw die wordt weggehaald bij haar Yoruba-familie, om verkocht te worden als slavin. Ze verliest al het contact met mensen die haar taal spreken. Ook Kwasiba gaat aan boord van een schip en ze maakt de helse reis naar Suriname, om daar weer verkocht te worden. Het is niet de eerste keer dat ik lees over hoe mensen tot slaaf gemaakt werden, maar het is weer schokkend hoe erg dat eraan toe ging.

In Suriname komen Maria Sibylla en Kwasiba elkaar tegen en Maria besluit haar te kopen. Aan de ene kant vindt ze dat er te slecht met slaven wordt omgegaan en de andere kant laat ze zich wel door hen helpen. Ze heeft ze hard nodig wanneer ze verder het oerwoud in reist, over de Surinamerivier, naar een plek waar ze nog meer vlinders kan zien. De omstandigheden zijn zeer primitief en ziektes als malaria liggen continu op de loer.

Het is zo spannend om te lezen en ontzettend mooi beschreven in die bloemrijke taal. Eerder las ik al eens een roman over Maria Sibylla Merian. Beide schrijvers hebben zich goed ingeleefd in hoe het geweest kan zijn en hun fantasie goed gebruikt om het weinige wat er is overgeleverd tot een boeiend verhaal te maken. De taal van Inez van Dullemen is van een hoger niveau. Ze heeft een prachtig oeuvre, wat meer gelezen mag worden!

Lees ook wat Jannie en Stien over dit boek schreven.