De wonderverteller verdiende dit jaar zowel de Gouden Griffel als een Zilveren Penseel! Dat moet dus wel een bijzonder jeugdboek zijn. Het speelt zich af in de dertiende eeuw. Een weesmeisje werkt in de gevangenis van Genua, waar wereldreiziger Marco Polo zit. Hij geeft het meisje de naam Topina, wat muisje betekent. Door haar voortvarendheid krijgt ze het voor elkaar dat Marco Polo in contact komt met een schrijver die ook in de gevangenis zit. Die zal zijn verhalen op papier zetten.

Topina zorgt ervoor dat ze zelf aanwezig mag zijn bij de sessies waarin Marco Polo vertelt over de vele jaren dat hij op reis was. Samen met zijn vader en zijn oom trok hij helemaal naar het oosten van China en weer terug naar Venetië. Ze reisden over land, door woestijnen en steden, en ze voeren over zeeën. Ze leerden vreemde talen en andere culturen kennen. Het reizen was vaak zwaar. Struikrovers en piraten lagen altijd op de loer. Toch lukte het om vele edelstenen mee terug te nemen naar Venetië en als rijke mannen verder te leven.

In de reisverhalen is er speciale aandacht voor diverse dieren. Natuurlijk zijn er de paarden en kamelen waarop ze reizen, maar ook allerlei bijzondere dieren die ze onderweg tegenkomen. Ik vind het mooi dat Lida Dijkstra laat doorschemeren dat er verschillende manieren zijn waarop je als mens met dieren kunt omgaan en dat het juist de jonge Topina is die daar oog voor heeft. Marco maakt tekeningen van de vreemde dieren, die voor het boek gemaakt zijn door Djenné Fila. Haar afbeeldingen zijn zo mooi en kunstzinnig. De mysterieuze sfeer van de verre landen is er goed in te zien.

Lida Dijkstra schrijft in heldere zinnen, maar ze gaat moeilijke woorden niet uit de weg. Uit de context is altijd wel duidelijk wat het betekent. Achterin staat een woordenlijstje met exotische termen en een lijst met namen van historische personen waarvan bekend is dat ze echt hebben geleefd. Tot slot licht ze toe hoe ze als schrijver dingen heeft weggelaten of juist toegevoegd om er een lopend verhaal van te maken, terwijl ook duidelijk is dat ze zorgvuldig onderzoek heeft gedaan voor dit boek.

De wonderverteller is zo mooi gemaakt dat ik probeerde om het niet te snel te lezen. Ik begrijp goed dat de jury’s van de griffels en de penselen hiervoor zijn gevallen.

Lees ook wat griffeljurylid Jaap over dit boek schreef.