Op een avond staat de politie voor de deur bij een Iers gezin met vier kinderen. Ze komen voor de vader, Larry, die nog niet thuis is. De agenten vragen aan de moeder of Larry contact met ze kan opnemen zodra hij thuiskomt. Hij stelt dat uit. Een paar dagen later komt hij helemaal niet meer thuis.

Lied van de profeet is een akelig boek. Het speelt zich af in een dystopisch Ierland. Wat er precies aan de hand is, dat weet je als lezer net zo min als de hoofdpersoon: moeder Eilish. Het gezin bestaat uit vader en moeder met hun vier kinderen in de leeftijd van 16 tot 2 jaar. De zinsnede ‘met het kind in haar armen’ komt vaak voorbij. Eilish heeft een baan als wetenschapper in de moleculaire biologie. Ook op het werk zijn de veranderingen te merken: collega’s verdwijnen één voor één.

Dit boek begint traag, met het beschrijven van de alledaagse bezigheden: werk, school, eten, nukkige pubers. Het boek is prima vertaald uit het Engels door Lidwien Biekmann en Tjadine Stheeman. Paul Lynch schrijft in lange zinnen en gebruikt amper witregels. Regelmatig denk ik: huh, oh, we zijn in een nieuwe scène, want ik zie het begin van die alinea’s niet. Ik weet niet of hij altijd in deze stijl schrijft, maar het past bij dit verhaal, waarin de duimschroeven langzaam worden aangedraaid en de sfeer steeds grimmiger wordt.

Na de vader verlaat de oudste zoon Mark het huis om onder te duiken. Hij is opgeroepen voor het leger, omdat hij bijna 17 jaar wordt. Er wordt nagedacht over een manier om hem het land uit te smokkelen. De zus van Eilish probeert haar over te halen om naar Canada te komen, waar zij woont. Maar Eilish heeft de zorg over hun demente vader, die het volgens haar niet aan kan om te verhuizen. En stel dat Larry ineens terugkomt, dan moet hij toch geen leeg huis aantreffen.

Winkelvoorraden raken leeg, militairen stellen wachtposten op om iedereen te controleren die van de ene stadswijk naar de andere wil, rebellen komen in opstand. Veel mensen vertrekken, veel mensen blijven, tot het haast onmogelijk is om nog te ontsnappen uit het land. Het boek trekt me mee als een draaikolk, steeds sneller, steeds erger. Wat zou ik doen?

Lees ook wat Charles over dit boek schreef. Hij verklapt wel iets meer!