De stukjes van Annelies Gramsma op instagram zijn heerlijk om te lezen. Ik had haar pas net ontdekt, toen ze onlangs moest afhaken. Annelies is namelijk chronisch ziek: al meer dan twintig jaar heeft ze ME/CVS, waardoor haar energieniveau laag is en ze veel pijn heeft. Momenteel is een stukje typen om online te delen al te veel. Ik hoop dat dit tijdelijk is. Ondertussen is er het boek dat Annelies samenstelde uit al haar instagramschrijfsels. Ik leen het uit de bieb, begin te lezen en kan haast niet meer stoppen.

Annelies schrijft veel over de invloed van de ziekte op haar leven. Natuurlijk is pijn hebben, moe zijn en niet kunnen wat je wilt enorm frustrerend, maar Annelies schrijft met een flinke dosis humor, waardoor ze me keer op keer een glimlach bezorgt. Veel is herkenbaar, veel ook niet. Chronische ziektes zijn mij niet vreemd, maar ik kan meestal wel naar mijn werk. Voor Annelies zit dat er niet in en daardoor heeft ze te maken met het UWV. Die drie letters bezorgen haar al stress. Dit is één van de weinige stukjes waarbij ik niet moet lachen. Maar de meeste teksten gaan over kleine alledaagse voorvallen.

Annelies schrijft over hoe ze zich voelt en daar zal iedereen wel wat in herkennen: dat je iets stoms hebt gezegd of dat je huishouden niet helemaal op orde is. Met veel zelfspot laat Annelies in haar ziel kijken. Ze schrijft in heldere taal. Hier en daar wordt het poëtisch.

Het boek is stevig en vierkant. Naast de teksten staan er een heleboel mooie natuurfoto’s in. Dat sluit aan op instagram, waar je ook altijd een foto moet plaatsen die dan vierkant wordt gemaakt. De foto’s zijn ook bedoeld voor wie even niet kan lezen, maar wel kijken. Ziek, zwak en prikkelig is met veel aandacht gemaakt. Een aanrader voor iedereen, en speciaal voor wie ook met chronische ziekte te maken heeft.