Een paar jaar geleden las ik Het geluid van de nacht, over een couturière in Marokko in de jaren dertig en veertig. Maar stiekem is ze in dienst van de Britse geheime dienst! Ik vond het verhaal zo meeslepend, dat ik het aanraadde aan mijn vriendin die gespecialiseerd is in kostuumgeschiedenis. Het viel haar tegen, omdat de beschreven kleding niet helemaal past bij die periode. Dat stelde me teleur, maar ik wilde toch graag het vervolg lezen dat tien jaar na het eerste boek uitkwam.

Waarschijnlijk was het niet de oorspronkelijke bedoeling van María Dueñas om een vervolg te schrijven. Tussendoor kwamen er ook andere boeken van haar uit. Ik vermoed dat lezers hebben gevraagd hoe het verder ging met hoofdpersoon Sira Quiroga en dat ze toen dit vervolg heeft geschreven. Het is weer een dikke pil.

Het begint in Jeruzalem in 1946. Daar woont Sira samen met haar kersverse echtgenoot Marcus, een Brit die ook voor de geheime dienst werkt. Sira heeft in deze periode geen betaald werk en ze is veel alleen thuis. Marcus is veel weg voor zijn werk, waar hij om veiligheidsredenen niks over vertelt. Als ze elkaar toevallig tegenkomen in een restaurant, negeren ze elkaar. Na de Tweede Wereldoorlog is het onrustig in Palestina. De massale immigratie van Joden, die al een paar jaar aan de gang is, zorgt voor weerstand van de Arabische bevolking. Het Britse bewind besluit om geen vluchtelingen meer toe te laten, waarop Joden terroristische aanvallen plegen. Sira aarzelt of ze zal vertrekken, vooral omdat ze in verwachting is. Maar ze besluit bij haar man te blijven. Op de dag dat haar zoon geboren wordt, komt haar man om bij een aanslag.

Ik vind het boeiend om te lezen over de periode vlak na de oorlog. Europa is berooid achtergebleven. Dat merkt Sira als ze een tijdje bij haar Engelse schoonmoeder in Londen woont, samen met haar zoontje Víctor. Voedsel is op de bon en de maaltijden zijn karig. Sira voelt zich ontheemd en heeft het voornemen om terug te keren naar Marokko. Maar eerst kan ze nog een klus doen voor de BBC radio.

Dan krijgt ze weer een opdracht voor de Britse geheime dienst. Ze zal voor de BBC verslag doen van het bezoek van Evita Péron aan Europa. Daarvoor reist Sira naar haar geboorteland Spanje, dat dan onder de leiding van Franco staat. Ook daar lijden veel mensen honger, maar kosten noch moeite worden gespaard om de jonge Argentijnse presidentsvrouw te ontvangen. Men hoopt dat dit graan uit Argentinië zal opleveren. Bepaalde gebeurtenissen zijn wel érg toevallig, maar ze zijn nodig om de spanning in het verhaal te houden. Zo komt Sira in Madrid weer de man tegen die haar in het eerste boek een rotstreek leverde.

Uiteindelijk vertrekt Sira naar Marokko. Gehaaid haalt ze de opdracht binnen om gordijnen en kleding te maken voor Barbara Hutton, een steenrijke vrouw die een enorm huis heeft gekocht in Tanger.

Sira is bij vlagen zo meeslepend als Het geluid van de nacht, maar lang niet overal. Vooral de stukken waarin spanning wordt opgebouwd, vind ik iets te langdradig en gedetailleerd. Maar het leest gemakkelijk en de vertaling van Jacqueline Visscher en Marjan Meijer uit het Spaans is goed. Het boek eindigt met een epiloog, waarmee het geheel netjes wordt afgerond.

Lees ook wat Jan over dit boek schreef.