In 1993 haalde het Jeugdjournaal een geweldige 1-aprilgrap uit: talloze mensen geloofden dat het hart van een mummie in het Rijksmuseum voor Oudheden opnieuw was gaan kloppen. Misschien is Tosca Menten hierdoor geïnspireerd geraakt voor haar populaire kinderboekenserie over een kindermummie die tot leven komt. Dummie de mummie en de gouden scarabee is het eerste deel.

Het begint met twee kort hoofdstukken over het zoontje van de farao dat gaat overlijden en het ongeluk van een vrachtwagen die drie mummies vervoert van het ene museum naar het andere. Daarbij slaat de bliksem in de gouden scarabee van de kindermummie, die daardoor tot leven komt en wegrent. Dan verspringt het perspectief naar Goos. Hij krijgt de schrik van zijn leven als hij een mummie in zijn bed vindt.

Goos en zijn vader Klaas besluiten eerst om de mummie verborgen te houden, want anders zal hij door allerlei wetenschappers onderzocht worden en dat vinden ze zielig. Ze noemen hem Dummie, want dat zijn de eerste zes letters van zijn namen. Ze leren hem Nederlands spreken, dat gaat razendsnel, het is mij iets te snel. Al gauw verveelt Dummie zich enorm, terwijl hij vreselijk energiek is. Dus gaat Dummie met Goos mee naar school, met de smoes dat hij een neef uit Egypte is met brandwonden.

Een mummie heeft een schat aan herinneringen over Egypte en farao’s en piramides. Goos en Klaas vragen er amper naar, ze hopen alleen dat Dummie zich niet verspreekt op school. Er is geen verwijzing naar het Rijksmuseum van Oudheden, alleen naar twee fictieve musea. Ik vraag me af in hoeverre de schrijver zich heeft verdiept in het thema. Dummie heeft geen maag, dus hij eet niet, maar Goos denkt dat hij wel hersenen heeft. Dat kan niet kloppen, want de hersenen van een mummie werden eruit gehaald met een haak via de neus.

Het verhaal doet me denken aan Bob Popcorn, dat ook gaat over een vreemd wezen dat ondeugend is en geen schaamte kent. Dat geeft maffe situaties waaruit de hoofdpersoon zich steeds moet zien te redden. Maar niet alle humor vind ik leuk. Dummie leert binnen een dag fietsen (ook iets te snel) en dan botst hij tegen juf Friek aan. Dat is de altijd chagrijnige basisschooldirecteur. De juf valt en Dummie fietst over haar heen, terwijl haar bril is gevallen. Goos en zijn vader moeten daarom lachen en maken grappen over haar dikke kont. Ik vind dat niet leuk. Later wordt Dummie op school gepest en zijn reactie is om terug te pesten en te dreigen met slaan. Dat levert goede gesprekken op.

In het laatste stuk van het boek wordt Dummie ziek nadat hij zijn gouden scarabee is verloren. Dat vind ik mooi gevonden. Dat het kostbare voorwerp daarna teruggestolen moet worden uit het museum vind ik dan weer niet zo handig gekozen.

Ik snap dat kinderen Dummie de mummie leuk vinden, want het leest makkelijk en er zit veel actie in het verhaal. Maar ik kan niet overal met de hoofdpersonen meelachen en er zit weinig diepgang in. De andere tien delen over Dummie laat ik aan mij voorbijgaan.