Aan dit blogartikel ben ik in de zomer van 2020 al begonnen. Ik heb in dat jaar bij twaalf boeken genoteerd dat ik ze niet had uitgelezen. Er zijn ook boeken die ik wel uitlas, maar waar ik niet zo enthousiast over was en daarom blogde ik er niet over. Over de volgende titels wil ik wel wat kwijt, omdat mijn mening afwijkt van andere lezers die er wel plezier aan beleefden. Dus laat je niet tegenhouden, maar wees niet te teleurgesteld als je er niet doorheen komt.
Normal people – Sally Rooney
Sally Rooney heeft al veel fans en toen Stien dit boek me persoonlijk aanraadde, besloot ik me er ook eens aan te wagen. Het gaat over de liefde tussen twee jonge mensen: Marianne die uit een rijke familie komt en Connell, die bij haar op school zit, maar ook de zoon is van de schoonmaakster bij haar thuis. Ze houden hun relatie echter geheim voor hun klasgenoten, wat ik niet begrijp. Later blijkt dat de halve school er toch van wist. Connell gaat studeren aan hetzelfde college als Marianne, maar ze spreken pas weer af als ze elkaar toevallig op een feestje tegenkomen. Marianne is namelijk beledigd omdat Connell haar niet had gevraagd voor het eindgala van school. Ik vind dat maar vreemd, want het was toch geheim dat ze iets hadden.
Veel lezers struikelen over het ontbreken van aanhalingstekens. Ik vind dat niet zo erg. Het past wel bij de droge schrijfstijl. Maar die stijl zorgt er ook voor dat ik me moeilijk kan inleven in deze jonge mensen. Ze zijn allebei gesloten van aard en ze spreken het niet uit als ze boos zijn of zich aan iets ergeren. Na 100 bladzijden besluit ik om een paar blogs over dit boek te herlezen. Anneke kon juist wel goed meeleven (helaas is haar blogartikel niet meer online) en Sue vindt het een prachtig verhaal. Jeanine vindt net als ik dat de hoofdpersonen te veel op afstand blijven. Ik hak de knoop door: dit is het niet voor mij, dus deze gaat terug naar de bieb. Hopelijk kan de volgende lezer er wel wat mee.
Honden huilen niet – Anne Moraal
Dit boek had ik gekocht in de Boekenweek, omdat Tessa en Marcella het zo goed vonden en ook Jeanine schreef erover. Het gaat over een groep vrouwen uit Noord-Korea die naar Nederland komen om in een Koreaans restaurant te gaan werken. Maar ze komen niet allemaal meer terug. De hoofdpersoon wordt ondervraagd, met als doel te ontdekken wat er met de verdwenen juffrouw So is gebeurd. Ze doet haar best om alles zo goed mogelijk te vertellen, beginnend met haar jeugd en daarna haar belevenissen in Nederland.
De bezoekers van het restaurant zijn nogal lomp en onbeleefd en luidruchtig. Zowel het eten als de optredens van de meisjes worden niet gewaardeerd. Tussendoor zijn er ook nog hoofdstukken met het verhaal van bijvoorbeeld de kok en één van de Nederlandse eigenaren. De samenhang hiertussen is ver te zoeken. Ik vind het allemaal niet zo boeiend en vind de hoofdpersonen afstandelijk. Dat past wel bij mijn beeld van Noord-Korea, maar het helpt niet om met ze mee te leven. Misschien komt het ook doordat ik niet zo van onbetrouwbare vertellers houd. Omdat het geen dik boek is en ik het had gekocht, heb ik wel doorgelezen. Naar het einde toe gaat dat steeds vluchtiger. Je kunt erover twisten of ik dit boek nou wel of niet heb uitgelezen.
Het drielichamenprobleem – Cixin Liu
Chinese science fiction, dat klinkt interessant! Op De Correspondent is een soort leesclub over deze trilogie. Ik ben helaas na 150 bladzijden gestrand in het eerste deel. Het is erg droog. De Nederlandse vertaling valt een beetje tegen; ik zat regelmatig te bedenken wat dit in het Engels was en hoe je dat normaal in het Nederlands zou zeggen. Dat is jammer, want ik had juist voor de vertaling gekozen, omdat ik een complex verhaal verwachtte. Dat is het inderdaad en ik kreeg maar geen beeld bij de personages. Sterker nog: ik kan het verhaal niet eens navertellen. Eerst had ik nog het voornemen om het eerste deel wel uit te lezen, maar ik liep er echt in vast.
Lalagè leest 
Ik heb eerder een boek van Sally Rooney gelezen, Gesprekken met vrienden. Ik vond er weinig aan, ongeveer dezelfde argumenten die jij hebt maar dan over Normal people. Denk dat ik deze auteur maar links laat liggen voortaan.
LikeGeliked door 1 persoon
De vierde aflevering vestigde mijn aandacht op deze interessante reeks. Zeer lezenswaardig, meestal wordt over mislukte leeservaringen niet geschreven.
Ik had eenzelfde gevoel bij “Een goede zoon” van Rob van Essen. Daarentegen vond ik het boek van Manon Uphoff prachtig.
LikeGeliked door 1 persoon
Normale mensen van Sally Rooney heb ik wel uitgelezen. Ik stoorde me eerst ook erg aan dat er leestekens ontbreken maar na een bladzijde of honderd wist het boek me ineens toch te pakken en las ik het heel vlot uit. En was ik enthousiast. Dus wilde ik ook de serie kijken. Nou, daar ben ik wel op afgehaakt want wat in het boek nog lukt wordt in beeld al snel erg saai.
Honden huilen niet las ik ook en ik ben het helemaal met je eens. Ik las het wel uit maar ik kon er niet veel mee. Ik vond het allemaal erg ver gezocht en het had ook voor mij weinig samenhang.
Je derde boek zegt me helemaal niets en dat wil ik graag zo houden ;-)
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, soms strand je in een boek. Ik lees ook niet alles uit. Al probeer ik wel om een boek even de tijd te geven.
Het ontbreken van de leestekens in Normal People heeft mij niet gestoord. Ik was geïntrigeerd door de karakters en de omtrekkende bewegingen van die twee.
Honden huilen niet, las ik ook. Maar ik vond het eigenlijk geen roman, meer non-fictie. Het is gebaseerd om een echt restaurant dat een tijdje in Amsterdam zat. Als je het zo leest is het wel onthutsend.
Het laatste boek ken ik niet.
LikeGeliked door 1 persoon
O woooow Het drielichamenprobleem niet uitgelezen. Voor mij dé ontdekking van de 21-ste eeuw op SF-gebied. Ik heb het alleen jaren geleden in het Engels gelezen, misschien dat dit uitmaakt. De Chinese cultuur die er in verwerkt is samen de wetenschappelijke fantasie van de schrijver vind ik het een weergaloos boek en helemaal met deel 2 en 3 er nog bij.
Heel misschien dat het je in het Engels wel aan kan spreken? Al zag ik op De Correspondent ook mensen afhaken omdat ze het te droog vinden. Ik had daar niet zo’n last van eigenlijk.
LikeLike
Ik wilde eerst nog het eerste deel wel uitlezen, maar kwam echt niet meer vooruit. Ik denk niet dat ikjes Engels nog ga proberen, er zijn te veel andere boeken die ik nog wil lezen.
LikeLike
Ja maar, ja maar. ;-)
Nee, ik snap je wel. Te weinig tijd, te veel boeken. Keuzes, keuzes, keuzes.
LikeLike
Oh, dit klinken idd als niet heel fijne boeken, ik hoop echt dat je nu weer een boek hebt waar je helemaal in kunt duiken en waar je van geniet!
Groetjes,
LikeGeliked door 1 persoon
Er zijn genoeg boeken waar ik van geniet 🙂
LikeLike
Normal People kon mij ook niet bekoren vanwege de afstandelijkheid en Honden Huilen niet vond ik opppervlakkig, onsamenhangend en de sfeer erg naar (wat naar mijn mening de bedoeling van de schrijfster is geweest, maar toch).
LikeGeliked door 1 persoon