In onrustige tijden is mijn concentratie niet altijd even goed en dan is het fijn om korte, eenvoudige stukjes te lezen. De columns van Hanna Bervoets zijn hier erg geschikt voor. Ze zijn eerder gepubliceerd in de Volkskrant, maar die lees ik nooit, dus voor mij is alles nog onbekend. Hanna schrijft over haar eigen leven en dingen die ze om zich heen ziet gebeuren, bij haar vrienden. Er komen veel millennial-issues voorbij. Ze houdt er ook van om terug te denken aan haar jeugd en dat levert heel herkenbare stukjes op voor wie van ongeveer dezelfde leeftijd is als de schrijver.

Zo is er een column waarin Hanna ineens enorme zin heeft in een Nuts en dan ontdekt dat die chocoladereep niet meer bestaat. Gek hoe zoiets ineens kan verdwijnen zonder dat je het door had en dat je dan pas jaren later denkt: waarom zie ik eigenlijk nooit meer een Nuts in de supermarkt? Een ander heel leuk stukje gaat over woorden die je altijd verkeerd hebt verstaan en gezegd, totdat iemand je erop wijst dat het niet klopt wat je zegt of je er zelf achter komt. In de column gaat het over een jongen die ‘daltrusten’ zegt in plaats van ‘welterusten’. Zelf zeg ik nog altijd ‘koekast’ in plaats van ‘koelkast’, omdat ik als kind dacht dat die zo heette omdat er melk van een koe in stond. En dan is er nog de column over museumbezoek en dat dat eigenlijk helemaal niet handig is in gezelschap en dat je je dan afvraagt hoe lang je eigenlijk naar een kunstwerk moet kijken, ook heel herkenbaar.

Zo staat Opstaan, aankleden, niet doodgaan boordevol met fijne columns over gewone dingen. Maar dan is er een stukje over rampsituaties, waarin Hanna fantaseert over onverwachte gebeurtenissen waarin je ineens op elkaar aangewezen bent. Dit heeft ze briljant uitgewerkt in haar boek Alles wat er was, waar ze ten tijde van het schrijven van deze column waarschijnlijk ook aan werkte. Maar de toon van dit stukje lijkt totaal ongepast nu de hele wereld in de ban van het coronavirus is. Het geeft me een verward gevoel. En de column daarna gaat over overlijdensadvertenties, dat komt nu ook een ander daglicht te staan.

Gelukkig zijn er nog een heleboel geinige, onschuldige stukjes over. Dit werkt beter als je af en toe een paar bladzijden leest dan alles achter elkaar, want dan wordt het te veel van hetzelfde. Na drie weken heb ik het nog niet uit, dus leen ik het opnieuw uit de online bieb. Want het blijft lekker om dit als tussendoortjes te lezen.

Lees ook wat Tessa en Eline over dit boek schreven. Eline merkt op dat de Nuts weer terug in de winkels is. Weer iets dat ik zelf niet had opgemerkt.