Adunni groeit op in een dorp in Nigeria. Ze is een jonge tiener als haar moeder overlijdt, na een tijdje ziek te zijn geweest. Adunni moet dan voor haar vader en broers koken en schoonmaken. Toch besluit haar vader om haar uit te huwelijken als ze veertien jaar is, want hij kan de huur niet meer betalen en heeft de bruidsschat nodig. Adunni gaat dan al niet meer naar school, maar haar grote droom is om verder te leren en zelf lerares te worden.

Het meisje met de luidende stem leest gemakkelijk. Arjaan en Thijs van Nimwegen (vader en zoon) hebben het knap vertaald uit het Engels. In de toelichting aan het einde vertellen ze hoe ze zijn omgegaan met Engels van verteller Adunni, dat vaak grammaticaal niet helemaal klopt. Ze hebben in het Nederlands hier en daar ook incorrecte zinsconstructies en woorden gebruikt, maar niet te veel, zodat het niet gaat irriteren. Ik vind dat ze dat precies goed hebben gedaan.

Abi Daré richt zich duidelijk op een buitenlands publiek. Op een gegeven moment vindt Adunni een boek met feiten over Nigeria en vanaf daar wordt er regelmatig zo’n feitje geciteerd. Het verhaal zelf speelt zich af in een dorp en later in een stad, waar het verschil tussen arm en rijk enorm is. Hoe Adunni in de stad komt, verklap ik hier niet, maar het is geen vrolijk verhaal.

Adunni’s leven kent een paar belangrijke wendingen die misschien wel erg toevallig zijn en op een gegeven moment een beetje voorspelbaar, maar het lijkt me niet onrealistisch. Het wordt pijnlijk duidelijk hoe weinig een arm Nigeriaans meisje te zeggen heeft over haar eigen leven. Adunni blijft dromen van een betere toekomst en elke kans die voorbijkomt, grijpt ze met beide handen aan. Ze komt erg moedig en sterk over, echt een hoofdpersoon om van te houden.

Lees ook wat Marcia en Jan over dit boek schreven. Zij verklappen wel iets meer.