Dit jaar stelt Martha elke week een vraag in het kader van #50books. Ieder die wil kan een antwoord bloggen en aan het einde van de week volgt de samenvatting op Martha’s blog. Ik heb niet altijd de inspiratie of energie om mee te doen, maar vind het idee erg leuk. Dus als de vraag me aanspreekt, probeer ik er een artikel aan te wijden.

Deze week gaat het over goeroes. Bij een goeroe denk ik aan een inspirerend persoon die veel aanhangers heeft. Sommige van die mensen bezorgen mij de kriebels, maar er zijn er ook bij die mij echt inspireren en daar lees ik graag boeken van.

De eerste waar ik aan moet denken is Thich Nhat Hanh. Hij is een van oorsprong Viëtnamese boeddhist en ik beschouw hem als een heel wijs mens. Hij heeft boeken geschreven over hoe je kunt leven met aandacht, met respect voor de ander en de wereld om je heen. Het zijn dunne boekjes vol inspiratie, zoals How to walk. Een ander erg boeiend boek in deze categorie is In praise of slowness, over waarom je dingen langzamer zou willen doen en niet altijd maar efficiënter. Verder heb ik nog wel wat zogenaamde zelfhulpboeken gelezen, maar die hebben niet zoveel indruk gemaakt dat ik erover wilde bloggen. Een voorbeeld hiervan is Fuck it. Dat was aardig om door te lezen, maar ik ben er niet echt anders door gaan denken.

Martha noemt dieetgoeroes als voorbeeld. Mijn ultieme held op het gebied van gezond eten is dokter John McDougall. In zijn boek The Starch Solution legt hij glashelder uit wat gezond eten is, zonder ingewikkelde eetschema’s of dure, moeilijk verkrijgbare voeding. Bovendien is deze eetstijl het beste voor het milieu. Er zijn ook Nederlandse, jonge, hippe vrouwen die me inspireren om groen te leven: De groene meisjes (bekend door hun blog) en Lisette Kreischer, waar ik wel vijf kookboeken van heb.

Een heel ander soort goeroe, die ik toch wel zo zou willen noemen, is Stephen Hawking. Momenteel lees ik zijn bestseller Het heelal. Ik vind het heerlijk om te lezen hoe een superintelligente man uitlegt hoe ons universum in elkaar steekt. Het meest bijzonder is nog wel dat hij door zijn spierziekte bijna niets meer kan, behalve nadenken. Hij kan nog niet eens zelf naar de wc, maar reist toch de hele wereld rond. Ik heb daar ongelooflijk veel bewondering voor.

Op mijn leesstapel ligt Eten, bidden, beminnen van Elizabeth Gilbert. Ik kreeg het van Hilde van Regenboogbui. Volgens mij is dit ook een soort spiritueel boek, maar dan in de vorm van een roman. Het wordt geprezen en verketterd, maar nu ik het heb gekregen wil ik het zeker gaan lezen. Ik ben heel benieuwd of het me de kriebels zal bezorgen of dat het mijn leven zal veranderen.