Aan het begin van dit jaar had ik me voorgenomen om meer Vlaams te lezen. De teller staat nu op vier boeken, dus daarom is het hoog tijd voor een inhaalslag. Helpen jullie mee kiezen wat het volgende Vlaamse boek wordt? De poll vind je onderaan dit artikel. Daar kan je eventueel ook in een reactie laten weten waarom je voor dit boek stemt. De poll blijft open tot en met 18 november.

Gestameld liedboek – Erwin Mortier (2011)

De moeder van Erwin Mortier lijdt aan alzheimer. Ze heeft geen wilsbeschikking gemaakt en geleidelijk wordt ze door de ziekte overmeesterd. De zoon heeft dit wrede proces vastgelegd in een boek dat veel verder reikt dan het ziekbed van zijn moeder. Gestameld liedboek is een rauwe en tegelijk tedere elegie over ouders en kinderen, liefhebben en verlies, over afscheid nemen en herinneren.

Hoe de wereld perfect functioneert zonder mij – Joost Vandecasteele (2009)

Vlak naast de wereld die we de onze noemen, bevindt zich die van Joost Vandecasteele. In de werkelijkheid die hij beschrijft is alles harder, rauwer, intenser, grappiger, geiler en echter dan in de onze. In deze extreem verstedelijkte realiteit doen de personages hun best mens te blijven in een almaar onmenselijker omgeving. Het zijn verhalen over overleven in een vijandige metropolis, omgaan met excessief geweld, ongebreidelde consumptie, leven in een shopping mall, rebellie en irritante exen.

Het vlindereffect – Margot Vanderstraeten (2014)

Na tien jaar keert Angela Gutmann terug naar Mumbai, waar zij en haar zoon in het luxueuze Taj Mahal Hotel verbleven toen dat door terroristen werd bestormd en bezet. In het vliegtuig weer huiswaarts raakt ze in gesprek met de bizarre, naar spiritualiteit hunkerende Jane, die haar enkele confronterende vragen voorlegt: Bestaat troost echt? Wie is de mens als hij geen herinneringen zou hebben? Kun je heimwee hebben naar jezelf? Al gauw blijkt niet alleen een vijfsterrenhotel een glimmende façade te bezitten waarachter een warrig maar efficiënt kluwen van geheime gangen en connecties schuilgaat. Bij de mens is dat niet anders.

Toevluchtsoord – Lydia Verbeeck (2007)

Het begijnhof van Lier, einde zestiende eeuw. Catharina, een knappe jonge weduwe, heeft net haar begijnenwoning betrokken als ze ’s nachts een afschuwelijke ontdekking doet. Over de rand van de waterput vlakbij haar woning hangt het lijk van een naakte, vermoorde man. De vondst baart opzien omdat het slachtoffer een kanunnik van de Sint-Gummaruskerk blijkt te zijn. De grootmeesteres wil het toevluchtsoord, dat het begijnhof voor vele vrouwen is, niet in gevaar brengen en lost daarom het probleem op een nogal ongewone, maar drastische manier op. Al spoedig blijkt echter niets opgelost te zijn. Allerlei vragen dringen zich op. Heeft de knappe Catharina iets te maken met de dood van de kannunik? Is zij wel wie ze beweert te zijn en in welke mate is het begijnhof voor haar een toevluchtsoord? Het wordt steeds duidelijker dat Catharina een geheim met zich meedraagt dat leidt tot nog meer doden en geweld.