Sinds ruim drie jaar verschijnt er elke week een vraag voor boekbloggers onder de noemer #50books. Dit jaar is Hendrik-Jan de aanjager. Hij stelt de vraag op zondag. Vervolgens mag iedereen daar op zijn of haar eigen blog op reageren, waarna Hendrik-Jan alles samenvat op zaterdag. Ik lees regelmatig mee en heb weleens kort gereageerd, maar nog nooit met een blogpost. Nu komt daar verandering in, want gisteren werd mij expliciet gevraagd of ik mee wilde doen. Stiekem vind ik dat heel leuk en daarom wil ik het wel proberen. Dus vanaf nu zal je af en toe een artikel tegenkomen met #50books in de titel. Soms zal het een antwoord zijn op een nieuwe vraag, maar ik ben ook van plan af en toe in het archief te duiken (bijvoorbeeld als de vraag van die week niet tot een artikel leidt). Ik ben benieuwd of jullie dit interessant vinden om te lezen!

Vandaag staat de vraag van boekblogger Niek centraal:

Hoe ga je om met voetnoten in een tekst? 

Ik moet meteen denken aan Het korte maar wonderbare leven van Oscar Wao, waarin de voetnoten stukjes geschiedenis van de Dominicaanse Republiek vertellen. Deze voetnoten staan onderaan de bladzijde en ik heb ze allemaal gelezen, omdat ik graag iets leer over de landen waaruit ik boeken lees. Je zou die voetnoten ook prima kunnen overslaan, maar als ze zo dicht bij de tekst staan, dan vind ik dat het erbij hoort en lees ik ze. Het kost wel iets meer moeite om zo’n boek te lezen, omdat het verhaal onderbroken wordt door de voetnoot.

Het is anders als de voetnoten achterin staan. Vaak is dat het geval bij non-fictie, waarbij de schrijver de voetnoten achterin als bronvermelding gebruikt. Steeds naar achteren bladeren kost meer moeite dan wanneer de voetnoot onderaan de bijbehorende bladzijde staat, dus dat doe ik meestal niet, tenzij de voetnoot bij een stuk tekst staat dat me erg aanspreekt. Dan wil ik weten naar welk boek verwezen wordt, zodat ik dat eventueel ook kan gaan lezen. Dit gebeurde af en toe bij A book of silence van Sara Maitland. Bij dat boek kwam ik er pas later achter dat er soms ook nog interessante informatie bij stond, wat ik jammer vond.

Bij e-books is het nog een ander verhaal. Soms kan je het nummertje van de voetnoot aanraken en dan verschijnt de bijbehorende tekst, wat handiger is dan steeds te moeten bladeren. Maar dan moet het wel goed werken en zo’n klein nummertje aanraken met je vingertop kan behoorlijk lastig zijn.

Voetnoten kunnen handig zijn, om optionele tekst te verstoppen. Maar echt praktisch zullen ze wel nooit worden.