Een paar jaar geleden heb ik erg genoten van de trilogie van Ransom Riggs over de bijzondere kinderen van Miss Peregrine. Hierin bezoekt tiener Jacob een kindertehuis waarin iedereen een bijzondere gave heeft, waarna een enorm avontuur volgt. Inmiddels is deze serie aangevuld met een tweede trilogie en daar tussenin verscheen Tales of the peculiar (in het Nederlands vertaald als Bijzondere vertelsels). Hierin staan tien legendes over mensen en dieren met een bijzondere eigenschap. Je kunt dit ook wel los van de andere boeken lezen, maar dan zul je sommige verwijzingen misschien niet snappen.

De legendes zijn stuk voor stuk erg creatief. Ze gaan meestal over bijzondere jongeren die in de problemen komen doordat ze hun gaven gebruiken, vaak tegen het advies van hun ouders in. Er is bijvoorbeeld een jongen die de getijden van de zee kan beheersen en een meisje dat mensen van nachtmerries kan genezen. Erg mooi is het verhaal over een jongeman waarvan de vader in een eiland is veranderd. De jongen staat hetzelfde te wachten, maar hij wil het niet accepteren.

Uiteraard heeft de schrijver ook inspiratie geput uit verhalen van anderen. Er is een verhaal over een prinses met een gespleten tong. Als ze dat bekent aan de man waaraan ze is uitgehuwelijkt, weigert hij haar. Dat doet denken aan klassieke sprookjes, net als de moraal die in sommige verhalen zit. Het verhaal over een jongen die in een gigantische sprinkhaan verandert, doet me terugdenken aan De gedaanteverwisseling van Franz Kafka. En het eerste verhaal lijkt in de verte op een verhaal van Belcampo, maar de kans dat Ransom Riggs die heeft gelezen, is vast niet zo groot…

De verhalen spelen zich in verschillende landen en werelddelen af, soms op heel concrete plekken zoals de Saint Paul’s Cathedral in Londen. Bovenin die kerk wonen duiven die het gebouw beschermen. Hoe dat zo is gekomen, wordt verteld in dit verhaal, waarin de grote brand van 1666 een belangrijke rol speelt.

Het grappige is dat de verhalen zogenaamd zijn opgetekend door Millard Nullings, de onzichtbare jongen die ook bij Miss Peregrine in het kindertehuis woonde. Zijn naam herkende ik niet meer, maar op een gegeven moment bladerde ik naar achteren en daar staat een foto van hem. Of nou ja, van zijn kleding, want hij is dus niet zichtbaar voor het menselijke oog. Wie wel echt aan het boek heeft meegewerkt is tekenaar Andrew Davidson, wat het boek mooi maakt om te zien.

De verhalen zijn goed opgebouwd en elke keer ben ik benieuwd hoe het zal aflopen. Er is geen enkele bij die me minder bevalt. Of ik de tweede trilogie van deze serie ooit ga lezen, dat weet ik nog niet, maar deze verhalenbundel raad ik in elk geval aan.