Van Esther Gerritsen heb ik al vier romans en haar boekenweekgeschenk gelezen. Ze debuteerde in 2000 echter met een verhalenbundel. Bevoorrecht bewustzijn is niet dik, met vijftien verhalen van rond de vijf bladzijden. In elk verhaal is de hoofdpersoon zich zeer bewust van zijn of haar eigen gedrag, wat wordt weergegeven door een gedachtestroom.

Ik kruip in de huid van de vrouw die door haar man geslagen wordt, neem een kijkje in het leven van een lerares en kijk mee met een man die de overburen bestudeert. Ik vind hun gedachten vaak herkenbaar, zoals deze:

Een oude droom wordt werkelijkheid. Ze denkt dat ze thuis is, maar ineens blijkt er nog een huis te zijn, haar eigenlijke huis, waar haar spullen staan en waar ze zinloos huur voor betaalt.

Ik heb zelf ook een paar keer gedroomd dat ik vergeten was de huur van mijn studentenkamer op te zeggen en dat daar nog allemaal spullen van mij lagen. Een andere hoofdpersoon is altijd een chaoot geweest en daarom nu heel geordend, maar ze droomt dat ze een baby heeft die ze vergeet.

Er is één historisch verhaal bij, dat speelt zich af in Greenwich en gaat over de tijd, op een filosofische manier. Het christendom, dat in De trooster belangrijk is, speelt een rol in het verhaal over een man die in het ziekenhuis ligt en over de dood nadenkt.

Sociaal ongemak komt steeds terug, net als je té bewust zijn van keuzes die je kunt maken en de angst om verkeerd te kiezen of vast te roesten in gewoontes die erin geslopen zijn. Soms levert dit ruzies om niks op, maar vaker boosheid en verdriet over het eigen onvermogen. Dat zal iedereen wel herkennen. Deze verhalen helpen om jezelf beter te begrijpen, maar vooral laten ze zien dat je gedachten vaak niet gek zijn, maar gewoon heel menselijk.