Vorige week droeg ik mijn steentje bij aan de voorleesmarathon van Anna Karenina op Utrecht centraal, georganiseerd door het Internationaal LiteratuurFestival Utrecht. De marathon is al voorbij, maar je kunt nog wel de tentoonstelling over Lev Tolstoi bezoeken in de bibliotheek van Utrecht. De bladzijde die ik voorlas kwam uit een vrolijk gedeelte van het derde deel van het boek, waarin Ljovin op bezoek gaat bij Dolly en haar kinderen in hun datsja (zomerverblijf).
Tijdens het bezoek vertelt Ljovin aan Dolly wat er eerder is gebeurd tussen hem en Kitty. Later nodigt Dolly hem expres nog een keer uit als Kitty er ook is, maar Ljovin is nog steeds gekrenkt door zijn afwijzing en hij gaat er niet heen. Ondertussen houdt hij nog steeds van Kitty en hij komt er niet toe om een ander meisje te trouwen, al weet hij dat een huwelijk hem goed zal doen.
Dan volgen een paar hoofdstukken vanuit het perspectief van Karenin, die bedenkt hoe hij om zal gaan met zijn vreemdgaande vrouw. Hij ziet maar één oplossing en dat is dat ze gewoon getrouwd blijven, zonder dat Anna aan de echtelijke plicht hoeft te voldoen, maar voor de buitenwereld zou er dan niets aan de hand zijn. Ze moet dan uiteraard wel stoppen met haar affaire met Vronski. Dat lijkt geen gek voorstel, maar Anna twijfelt wat ze moet doen.
Het is een vrome, fatsoenlijke, intelligente man, zeggen ze, maar ze hebben niet gezien wat ik heb gezien. Ze weten niet dat hij acht jaar lang al het leven uit me heeft geperst, zonder ook maar één keer te bedenken dat ik een levend wezen ben, een vrouw, die liefde nodig heeft. Ze weten niet hoe hij me kwetste bij iedere stap die hij deed, en hoe zelfgenoegzaam hem dat stemde.
Verder gaat het in dit deel veel over Ljovin en zijn boerenbedrijf. Hij heeft plannen om de boel radicaal anders aan te pakken. Zijn werknemers gooien er regelmatig met de pet naar en dat wil hij veranderen door ze in een coöperatie te stoppen en zo medeverantwoordelijk te maken voor wat ze zelf verdienen. Ljovin filosofeert eindeloos met andere landeigenaren en boeren over de aanpak van de Russische landbouw. Soms geeft hij zelf aan dat hij een bepaalde discussie slaapverwekkend vindt en dat ben ik dan ook met hem eens. De stukken over Ljovin die meedoet met het maaien zijn daarbij vergeleken nog best aardig om te lezen.
Je kan je niet voorstellen hoe heilzaam zo’n werkdag is, je bent gelijk al je idiote gemier en gepieker kwijt. Ik ga de medische wetenschap verrijken met een nieuwe term: arbeidskuur.
Het lijkt erop dat we nu in het taaie middenstuk zijn beland. Misschien smachten wij nu naar Anna zoals Vronski dat doet. Wat zal ze doen: gaat ze weg van huis om met Vronski te kunnen zijn of zwicht ze voor de sociale druk? En wat gebeurt er dan met haar zoontje? Om dat te weten te komen, lezen we door in deel 4… maar ik houd eerst een paar dagen pauze van dit boek.
De volgende bloggers schrijven in deze periode ook over dit boek: Sue, Ali, Lianne, Bettina en Erik. Er wordt ondertussen volop getwitterd. Alle tweets kan je terugvinden door te zoeken op #wijlezenanna.
Lalagè leest 
Ljovin op het land is beter dan Ljovin in filosofische discussies! :-) Ik lees ook wat sneller door die stukken heen, maar over het algemeen slaagt Tolstoi en bijzonder goed in mijn aandacht vast te houden.(al lees ik ook andere boeken tussendoor).
Groetjes,
LikeGeliked door 1 persoon
Hoi Barbara, een mooi stuk! Goede citaten ook. Groetjes, Erik
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vind het eigenlijk het leukste om te lezen over Levin (Ljovin) en zijn situatie met Kitty. Hopelijk zet hij zijn trots opzij en vraagt haar nog een keer ten huwelijk.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is ook heel leuk! Helaas heb ik hier en daar al iets gelezen over de afloop tussen deze twee en ook over Anna. Beetje jammer, maar bij klassiekers lijkt het wel of dat minder erg wordt gevonden. Het blijft toch een mooie leeservaring. Bij het schrijven van deze stukjes ontkom ik er ook niet aan om wat dingen uit eerdere delen te verklappen, maar ik neem aan dat de mensen die erop klikken dat wel begrijpen.
LikeLike
Nu neem ik aan dat als mensen deel 3 hebben gelezen zij ook de voorgaande delen gelezen hebben dus dan kan daar iets over zeggen geen spoiler meer zijn. Ik denk daarom dat je niet al te krampachtig hierover hoeft te zijn.
LikeLike
Is het trots dat hij opzij moet zetten? Ik kan me voorstellen dat wanneer iemand op zo’n grote levensvraag nee zegt, je dat eenvoudigweg niet nog een keer gaat vragen. Dat is opdringerig, vervelend, onaangenaam, onbeschoft. En Ljovin is Kitty niet echt meer tegen gekomen dus hij weet ook niet hoe zij nu op hem reageert. Als ik hem was zou ik het zeker ook niet in mijn hoofd halen om nogmaals een huwelijksaanzoek te doen.
LikeLike
Natuurlijk ga je iemand dan niet snel nog een keer ten huwelijk vragen. Levin beseft alleen nu wel dat Kitty heeft gezegd dat ze ‘het niet kon’. Dit is wat anders dan niet willen. Zijn liefde lijkt groter dan zijn trots/angst/gepaste terughoudendheid of hoe je het ook noemen wilt en ik hoop dat Dolly hem nog op andere gedachten kan zetten.
LikeLike
Daar heb ik even iets gemist, lijkt het. Op het moment dat Kitty nee zei was het in mijn beleving een heel duidelijke nee omdat ze helemaal vol was van een ander. Of bedoel je precies dat met niet kunnen? Op dat moment was het dan ook niet willen juist om die ander.
LikeLike
Ik ga het opzoeken. Ik las het specifiek in een overpeinzing van Levin (na zijn ontmoeting met Dolly).
LikeLike
Op pagina 310 lees ik: ‘ Levin moest aan het antwoord van Kitty denken. Ze had gezegd: Nee, dit kan niet…..’ Ik heb het idee dat Kitty het in haar hart wel wilde, maar op dat moment inderdaad Vronski koos omdat ze al zo ver waren en dat de vooruitzichten met Vronski beter waren dan met Levin.
LikeLike
Knap dat je het gevonden hebt.
Die zin heb ik inderdaad anders geïnterpreteerd en wellicht Ljovin ook wel. Goh, wat een zo’n zinnetjesinterpretatie al niet uit kan maken voor de verdere beleving. Interessant.
LikeLike
Ze hebben wel vaker van die situaties waarin wat Hollandse directheid best wel handig zou zijn…
LikeLike
Kun je nog iets meer vertellen over de voorleesmarathon? Hoe heb je het ervaren? Had je de bladzijde van te voren al gelezen voor je het voorlas? En wist je hoe je de namen ging uitspreken? Ik heb wel een woordbeeld bij namen maar nog bijna geen klanken in mijn hoofd bij deze namen bijvoorbeeld.
Zoals ik op Twitter al aangaf ben ik nog geen taaie stukken tegengekomen. Het gefilosofeer over het beheren van het land vind ik juist heel erg boeiend. Want hoe ongewoon voor onze 21ste eeuwse ogen om te lezen dat er oprecht gedacht wordt dat scholing van het arme volk alleen maar ellende kan opleveren. Ljovin die als een zachtaardige man overkomt, was voor mij opeens zo sympathiek niet meer. Zo’n omslag maakt het lezen van dit soort stukken juist spannend.
En wat een scène tussen de twee broers! Ze weten dat eentje dood aan het gaan is en toch wordt er met geen woord over gesproken. Ze huichelen de dagen door tot het niet meer houdbaar is en onder het mom van ruzie ze uitelkaar gaan wetende dat ze elkaar niet meer zullen zien. Ik vond dat zo diep ontroerend. Al die onmacht, al dat onvermogen om werkelijk uit te spreken wat men voelt.
Een zeer intense beschrijving van een heel andere tijd en andere cultuur.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik had de bladzijde tevoren gekregen, dus wist wat me te wachten stond. En die uitspraak, dat is inderdaad een gokje. Degene voor me zei Ljovin met een lange o, maar dat leek mij onwaarschijnlijk in het Russisch, dus heb het met een korte o uitgesproken (dat had ik tevoren ook zo bedacht). En Matrjona is niet makkelijk om uit te spreken, maar ik heb mijn best gedaan. Net als op Sergoejovo waarvan ik niet weet waar de klemtoon ligt.
LikeLike
:-) Leuk te lezen dat jij daar ook mee stoeit.
LikeLike