Eindelijk is het zo ver. Dit najaar lezen we met ongeveer vijftien mensen tegelijk de Russische klassieker Anna Karenina, na mijn oproep van vorige maand. Net terug van vakantie begin ik in het dikke boek dat thuis op me heeft gewacht. Op de eerste bladzijden merk ik al dat het veel mooier is dan ik had gehoopt. Ik begrijp volkomen waarom dit boek zo populair is geworden en nog steeds zoveel gelezen wordt, ook al is het al bijna anderhalve eeuw geleden dat het voor het eerst werd uitgegeven.
Het boek begint met een huwelijkscrisis tussen Stipa Oblonski en zijn vrouw Dolly. Hij is vreemdgegaan en zij heeft dat ontdekt. Later komt Anna, de zus van Stipa, op bezoek. Zij praat met Dolly en weet haar zo gerust te stellen. De crisis is bezworen en iedereen haalt opgelucht adem.
Ondertussen heeft Kitty, het jongste zusje van Dolly, de huwbare leeftijd van achttien jaar bereikt. Veel jongens zien haar wel zitten. Zelf twijfelt ze tussen twee heel verschillende jonge mannen. Als eerste is er de goede Ljovin die even op bezoek is in Moskou, maar normaal zijn dagen vult met het beheren van een grote boerderij op het Russische platteland. Hij is gek op Kitty en van plan haar ten huwelijk te vragen, maar daar is hij nogal zenuwachtig voor, want zal ze accepteren? De ander is Vronski, een vrijbuiter die helemaal niet nadenkt over trouwen. Even later ontmoet hij Anna en de twee vallen als een blok voor elkaar, maar zij is getrouwd. Het is net een soap en het is zo spannend, ook doordat het perspectief steeds wisselt en je als lezer meer weet dan elk van de personen.
Lev Tolstoi kan personages neerzetten als geen ander. Ik zie ze zo voor me door hoe hij hun uiterlijk beschrijft, met kersrode monden, ogen met vonkjes erin en kledingstukken waar ik nog nooit van heb gehoord. Vaak vertelt hij ook iets over hun karakter, wat voor type mens het is. Er zijn veel namen, maar vertaler Hans Boland maakt het wat makkelijker door steeds één versie van de voor- of achternaam te gebruiken en niet ook nog alle verbuigingen en vadersnamen die in de Russische literatuur gebruikelijk zijn. Als je toch even de draad kwijt bent, kan je spieken op Hebban. Het leest vlot en ik vlieg door de bladzijden, ook omdat ik zo graag wil weten hoe het verdergaat. Ook vind ik het heerlijk om de beschrijvingen te lezen van de omgeving, bijvoorbeeld van de stoomtrein en de sneeuwstorm waar die in terechtkomt. Ik ga gauw door in deel 2.
De volgende bloggers schrijven in deze periode ook over dit boek: Erik, Sue, Sandra, Ali, Lianne en Bettina. Er wordt ook volop getwitterd. Alle tweets kan je terugvinden door te zoeken op #wijlezenanna.
Toevallig besteedt het Internationaal Literatuurfestival in Utrecht deze maand ook veel aandacht aan Anna Karenina.
Lalagè leest 
Hoi Barbara, mijn bespreking van “Anna Karenina” staat nu ook op het net: http://erikleest.blogspot.com/2018/09/anna-karenina-deel-1.html. Groetjes, Erik
LikeLike
Ergens vind ik het wel jammer dat Boland niet de verschillende namen van de personages gebruikt. Dat maakt het nog meer typisch Russisch. Voor het leesgemak is het wel aan raden. Ik heb bij verschillende Dostojevski’s me rot zitten piekeren welke namen bij wie hoorden.
Wat ik bij Russische schrijvers ook vaak heb is dat ik regelmatig om hun schrijfstijl moet lachen. Zo ook in dit eerste deel bijvoorbeeld waarin Oblonski glimlacht, niet omdat hij blij is maar wegens een uitstekende spijsvertering.
En ik ben het helemaal met je eens dat de personages als geen ander worden neergezet. Ze krijgen eigenschappen en levensideeën mee dat je als lezer onmiddellijk een beeld heb van zo iemand. En dat zit hem dus niet alleen in uiterlijkheden maar ook in hoe men op het leven reageert. Zoals Oblonski die zich aansluit bij de meerderheidsmening. Verandert deze mening dan verandert hij gedachteloos mee. Schitterend.
Het is moeilijk om na een deel te stoppen met lezen maar het is me gelukt. Dan kan ik nu verder aan deel 2.
LikeGeliked door 1 persoon
Het is inderdaad wel typisch Russisch, al die verschillende namen. Een enkele keer laat Boland het wel staan, maar dan wel in de buurt van de naam die hij consequent gebruikt.
Je kunt ook stiekem doorlezen en vast je artikelen schrijven en dan later pas publiceren ;-)
LikeLike
Ik was op een gegeven moment helemaal de draad kwijt in mijn editie. Levin (bij jullie kennelijk Ljovin ;)) gaat op bezoek bij zijn broer, wiens achternaam ook Levin is, en wordt vervolgens ineens aangesproken met bijnaam en voornaam door elkaar. Gelukkig staat er een prachtige namenlijst van 2,5 pagina voorafgaand aan elke paar delen.
LikeLike
Sjonge dat heb je dan ook wel nodig!
LikeLike
Dit beginzinnen vind ik zo mooi! Over alle gelukkige mensen die op elkaar lijken; maar dat ieder ongelukkig is op zijn eigen manier.
Anna Karenina is “hot” op ’t ogenblik. Ik heb nu helaas geen tijd om mee te lezen. Ik doe wel mee aan de voorleesmarathon in de hal van Utrecht CS waar 1000 vrouwen een pagina uit het boek lezen. Zondagavond 16 sept is er ook nog een Anna Kareninagala in Vredenburg. En ik heb een hele mooie Engelse uitgave gekocht. Er liggen nu bij de AKO in de stationshal van Utrecht heel veel versies in verschillende talen. Misschien sluit ik me later nog aan, maar ik ga nu eerst Paustovski lezen.
LikeLike
Leuk dat jij ook voorleest! Ik ben op 18 september aan de beurt.
Paustovski is prachtig! Het is ook zo mooi en Russisch, maar toch heel anders dan Tolstoi. Je zult er vast van genieten.
LikeLike
Ik blijf het een leuk initiatief vinden! En ik ben het met Niek eens, ergens mis ik die Russische vervoegingen van de namen wel, ze horen zo echt bij Rusland. Maar ik geniet enorm.
Groetjes,
LikeGeliked door 1 persoon
Je reageert toch regelmatig op mijn site, maar ik heb eigenlijk nooit die van jou goed bekeken! En dan is dit het eerste wat ik lees en nu wil ik ook aan de Tolstoi!! Thanks voor de tip!
LikeGeliked door 1 persoon