In de jaren tachtig dook een onbekende, dodelijke ziekte op, die vooral onder homoseksuelen voorkwam. Het was ook de tijd dat homoverenigingen werden opgericht en homo’s en lesbiënnes samen begonnen te strijden voor hun rechten. In het drieluik Een verhaal van liefde, ziekte en dood vertelt Jonas Gardell over de opkomst van de homobeweging, die zo vroeg al werd opgeschrikt door de nare ziekte aids.

In 1982 verhuist Rasmus naar Stockholm. Hij heeft net eindexamen gedaan en is blij dat hij het dorp van zijn jeugd kan ontvluchten. Daar hoorde hij er nooit bij; hij werd gepest omdat hij anders was. In Stockholm begint hij een nieuw leven en komt in contact met mensen die zijn zoals hij. Dat is nog een heel avontuur. Voor het eerst naar een ontmoetingsplaats gaan of een homoclub gaan vindt hij doodeng, maar hij voelt ook dat dit is waar hij hoort.

Rond dezelfde tijd realiseert Benjamin zich dat hij moet kiezen wie zijn echte familie is: de Jehovah’s Getuigen, waarbij hij is opgegroeid, of de homo’s die hij ontmoet als hij tijdens de velddienst bij Paul aanbelt om te getuigen. Paul is al wat ouder en hij is een zorgzame man. Hij brengt de jonge homo’s bij elkaar. Op kerstavond bij Paul zien Rasmus en Benjamin elkaar voor het eerst en de vonk slaat over. Maar dit gebeurt pas tegen het einde van het boek.

De gebeurtenissen in 1982 worden afgewisseld met jeugdherinneringen van Benjamin en Rasmus, vooruitblikken naar de ziekenhuisbezoeken aan de geliefden die zwaar lijden onder aids en korte stukjes algemene geschiedenis van de homobeweging in Zweden. Ik heb nog niet eerder zo’n inkijkje gekregen in de homowereld, want een aparte wereld, dat was het in die tijd zeker. Gardell heeft een mooie, sfeervolle manier van vertellen, wat goed is overgekomen in de vertaling van Kim Liebrand.

Jongens ontdekken zichzelf en elkaar, terwijl ze zoeken naar liefde. Ondertussen hangt die vreselijke ziekte als een zwaard van Damocles boven hun hoofden. Ook de families komen aan bod, die hun zonen denken kwijt te raken, maar nog niet weten dat ze ze later pas definitief kwijt zullen zijn.

De liefde is het eerste deel van de serie en het zal vast niet lang duren voor ik de volgende twee zal lezen. Tegen beter weten in hoop ik dat Rasmus en Benjamin nog lang samen gelukkig samen zullen zijn. Hoe was het voor de jonge homofamilie om zo genadeloos getroffen te worden?