Op een zonnige zondagmiddag zitten we met vijftig boekenwurmen bij elkaar in de bibliotheek van Den Haag. Allemaal zijn we lid van de lezersjury van de ECI Literatuurprijs 2017. Er worden al gauw praatjes aangeknoopt. ‘Ben jij al begonnen met lezen?’ vragen we elkaar en we wisselen boekentips uit. Er zijn ook camera’s, onder andere van Koffietijd.

De organisatie heeft een mooi programma voor ons samengesteld rond de shortlist. De schrijvers van de zes genomineerde boeken zijn ook aanwezig. Ze komen even voor het podium staan om voorgesteld te worden. Daarna volgt een interview met twee oud-leden van de vakjury van de ECI Literatuurprijs, die vroeger AKO literatuurprijs heette. Hun werk is wel van een heel andere orde dan het lezen van zes boeken, want uitgeverijen sturen samen wel meer dan 400 boeken in. Daaruit maakt de jury een selectie van 25 boeken die op de longlist komen. Om dat te doen, lezen ze zich helemaal suf. Elk jurylid leest naar schatting rond de 100 boeken van de eerste tot de laatste bladzijde. Daarbij kijken ze puur naar literaire waarde. Het gaat om stijl en diepgang. Er wordt niet gelet op het aantal Vlamingen of het aantal vrouwen dat genomineerd wordt. Zo kon het gebeuren dat er ooit onder juryvoorzitter Femke Halsema toch een shortlist met zes mannelijke auteurs ontstond. De twee juryleden geven ons tips waar we op kunnen letten als we de zes genomineerde boeken van dit jaar gaan lezen:

De mensengenezer – Koen Peeters

Dit boek gaat over hoe je wordt wie je wilt zijn.

 

 

 

 

Halleluja – Annelies Verbeke

Deze verhalen zijn zowel zacht en sprookjesachtig als wreed en meedogenloos. Vaak word je op het verkeerde been gezet. Kijk ook naar de volgorde van de verhalen, want die is niet willekeurig.

 

 

Yucca – Peter Terrin

De thema’s uit zijn eerdere romans komen hierin terug. De twee verhaallijnen komen pas helemaal aan het einde bij elkaar, maar wat is het thematische verband?

 

 

 

Noodweer – Marijke Schermer

De vrouwelijke hoofdpersoon heeft een typische, scherpe, moderne toon. Maar wat vertelt zij juist niet? Daarin zit het geheim.

 

 

 

Eindeloos eiland – Huub Beurskens

Dit boek moet je echt twee keer lezen, want de verhalen hebben onderling zoveel verwijzingen.

 

 

 

De waren – Daniël Rovers

De verteltoon is warm en licht melancholisch, maar toch helder. Het speelt zich af in Nijmegen, waarmee de schrijver een mooie tegenstander is voor Thomas Verbogt.

 

 

 

 

Daarna komt Lidewijde Paris het toneel opstormen. Net als ik is ze een beetje brak van de Nacht van de Literatuur, maar ze is nog even enthousiast en ik geniet evenveel van haar aanstekelijke verhaal. Ze vergelijkt het lezen van een boek met het eten van taart: eet eerst de taart en vraag daarna pas wat erin zit. Als je dat tenminste wilt weten. Wil je gewoon taart eten of wil je het recept? Hoe je leest hangt af van je smaak, die wordt bepaald door wie je bent, wat je weet, wat je verwacht en hoe je je laat beïnvloeden door anderen.

De moraal van Lidewijde is:

Elk boek dat je leest is een investering in jezelf.

Tot slot nog een tip: als je een boek uit hebt, lees dan nog eens het eerste hoofdstuk. Na afloop merkt iemand op: zij kan ook wel presentatiecursussen gaan geven! Daar ben ik het helemaal mee eens, want Lidewijde stelt veel vragen aan de zaal en daardoor blijven we alert.

Tijdens de borrel zijn de zes schrijvers beschikbaar om een praatje te maken en hun boeken te signeren. Ik complimenteer Marijke Schermer met de mooie statistische metaforen in haar boek en klets verder met diverse medejuryleden. Het is zo gezellig dat we op een gegeven moment worden gevraagd om te vertrekken… ‘Veel leesplezier! Tot ziens bij de uitreiking op 9 november!’