Stil: de kracht van introvert zijn in een wereld die niet ophoudt met kletsen; blijkbaar spreekt die titel jullie erg aan, want in mijn laatste poll stemde bijna iedereen op dit boek. Zelf ben ik behoorlijk extravert en erg benieuwd wat ik zou kunnen leren over en van mensen die weinig zeggen. Alhoewel, dat is niet de definitie van introverte mensen, is één van de eerste dingen die ik leer. De definitie draait om de hoeveelheid prikkels die je het prettigst vindt om binnen te krijgen, of bij welk niveau je het beste functioneert. De extremen zijn makkelijk te herkennen: denk aan netwerktijgers en feestbeesten en de andere kant die ene stille collega die snel bloost en zachtjes praat. Veel mensen hangen daar een beetje tussenin.
Susan Cain begint het boek met uitleggen hoe Amerika, en in iets mindere mate Europa, aan het ‘extraverte ideaal’ is gekomen. In onze maatschappij moet je jezelf kunnen verkopen, anders kom je er niet tussen. Mensen die nadenken voordat ze iets zeggen en graag tijd alleen doorbrengen, worden weleens als ongezellig gezien. Verderop laat ze het contrast met Azië zien, waar stil zijn juist met wijsheid en deugdelijkheid wordt geassocieerd (denk maar aan Boeddha). Het boek hangt van voorbeelden aan elkaar. Ik vind het regelmatig te veel of uitgebreid, dus dan ga ik er wat vluchtiger doorheen. Ook doet het wel erg Amerikaans aan. De vertaling van Jan Willem Reitsma kan dat niet verbloemen, maar voor non-fictie vind ik de vertaalde versie wel goed te pruimen.
De extremen van zeer extravert en behoorlijk introvert worden flink uitgediept. In het begin gaat bijvoorbeeld over de effectiviteit van leiderschap. Je zou misschien denken dat managers het beste extravert kunnen zijn, maar de meest succesvolle bedrijven worden geleid door introverte types die goed nadenken over belangrijke beslissingen en niet teveel risico nemen. Daarna gaat het over wat er in de hersenen gebeurt: extraverte mensen zijn gevoeliger voor dopamine en daardoor handelen ze impulsiever. Ik raak hier een beetje van in de war, want ik ben juist helemaal niet zo impulsief. Ook zijn meer kenmerken van introversie waarin ik mij herken, bijvoorbeeld dat ik niet zo van bedrijfsuitjes houd en wel van avonden lang lekker lezen. Blijkbaar heb ik ook een introverte kant!
Tegen het einde komen er tips voor het omgaan met elkaar. Het komt erop neer dat je het beste gewoon jezelf kunt zijn en dat elk persoonlijkheidstype voor- en nadelen heeft. In een organisatie kan je dan ook het beste een mix hebben van verschillende types. Mensen die introvert zijn worden opgeroepen om te kijken naar hun sterke kanten. Het is niet nodig om je anders voor te doen dan je bent. Aan de andere kant moedigt Susan je wel aan om je plankenkoorts te overwinnen en af en toe wel je mond open te doen, ook al vind je dat spannend. Ze geeft ook aanwijzingen hoe je het beste met introverte kinderen kunt omgaan. Een deel van die tips kan je ook heel goed gebruiken voor volwassenen en ik vind het een heel leerzaam hoofdstuk. Ik neem mij maar weer eens voor om iets vaker mijn mond te houden om nu eens wél goed te luisteren naar die wijze stillere mensen…
Lees ook wat Marloes (bladzijde 26) over dit boek schreef.
Lalagè leest 
Fijne recensie, dankjewel! Ik kijk even of ze het boek in de bibliotheek hebben.
LikeGeliked door 1 persoon
Fijn stuk. Heeft het je, als ‘behoorlijk extravert’ type, en passant ook nieuwe ideeën over extraversie gegeven? Ik vond het aardige van Cain dat ze beide goed uitlegt.
LikeLike
Ik heb vooral ontdekt dat ik niet zo extravert ben als ik lijk ;) maar het gaat meer over hoe je als extravert met introverten om kunt gaan en daar ging het mij ook om. Ik denk trouwens dat het voor extraverten ook heel goed is om stilte en rust in je leven in te bouwen en tijd alleen door te brengen, terwijl dat bij introverten missschien meer vanzelf gaat, omdat ze die behoefte sterker voelen.
LikeLike
Leuk om te lezen dat je zo ook over jezelf nog het een en ander ontdekt.
En ik ben benieuwd hoe het met je voornemen zal gaan. Als je geneigd bent flink te tetteren, zal dat nog een hele opgave kunnen worden. ;-)
Ik heb er trouwens nooit bij stilgestaan dat er een extravertideaal heerst. Nu ben ik al lang van mening dat altijd een mix van verschillende mensen tot de beste samenleving zal leiden dus het zoeken naar die eenzijdigheid zal, denk ik op den duur niet houden.
Bij de titel stil had ik trouwens een heel ander beeld van waar dit boek over zou gaan. Pure eigen invulling natuurlijk. Maar ik zou nog wel eens iets over stilte an sich willen lezen.
LikeLike
Als je ook Engels leest, dan is dit boek over stilte een echte aanrader.
LikeLike
Staat vanaf nu op mijn lijstje. Klinkt zeker boeiend. Dank voor de tip.
LikeLike
Heb dit boek net besteld, ben benieuwd. Over dat introvert/extravert gegeven: ik dacht ook dat ik extravert was, ik reis de wereld rond, geef seminaries, heb een sales job, kan op een feestje vollédig uit mijn dak gaan… maar toen deed ik toevallig een testje en ik blijk ik het MBTI profiel een INFJ te zijn (dit is een introvert type), wat je vrij kan vertalen als een extraverte introvert. Grappig he :)
Ik ga je volgen, leuke blog!
X Lazy Bird
LikeLike
Dat is inderdaad opvallend, al ben ik eerder zo iemand tegengekomen die extravert lijkt maar stiekem introvert is. En leuk dat je volgt!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik klik even door vanaf Anna’s blog, wat leuk dat jij dit boek ook hebt gelezen! Dit boek heeft mijn leven veranderd, ik heb jaren gedacht dat ik ‘anders’ was en blijk uiteindelijk simpelweg introvert te zijn, wat een opluchting haha ;) En ik begon in het boek met de insteek, wellicht steek ik er iets van op, nou!
LikeLike
Dat is wel heel bijzonder, wat mooi dat een boek dat voor je kan doen! Ik hoop dat je jezelf nu ook meer kunt waarderen.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank, het is vooral handig dat ik nu dingen beter kan benoemen naar anderen toe ;)
LikeLike
[…] Stil: de kracht van introvert zijn in een wereld die niet ophoudt met kletsen – Susan Cain (2012) […]
LikeLike