In de nabije toekomst zijn er geen bossen meer op aarde, alleen nog steden. Mensen reizen naar andere planeten om daar te gaan wonen. Edu mag als planeetonderzoeker voor de tweede keer naar Venus. Daar zijn nog wel wouden en Edu is ontzettend benieuwd hoe die zijn, maar het is verboden terrein. De eerste mensen op Venus zijn wel de wouden ingegaan, maar ze zijn niet allemaal teruggekomen. Het is daar dus gevaarlijk en griezelig. De mensen leven in een koepel. De meesten blijven binnen. Alleen de planeetonderzoekers mogen in speciale pakken naar buiten en dan niet verder dan een paar kilometer. De wouden worden alleen van bovenaf onderzocht, door eroverheen te vliegen in kleine voertuigen.

Edu is nieuwsgierig en broedt op een plan om toch het bos in te kunnen gaan. Dan zal hij wel de strenge regels moeten overtreden. Op een dag ziet hij zijn kans en het lukt… Het is ontzettend spannend om te lezen over Edu’s ontdekkingstocht. Zal hij gevaarlijke planten of zelfs dieren tegenkomen? En houdt zijn buitenpak het wel? De atmosfeer van Venus is vochtig en warm, waardoor spullen snel overwoekerd worden door mos en vergaan. Tonke Dragt heeft deze omstandigheden gebaseerd op haar jeugd in Indië. Later in Nederland zal ze vast ook weleens heimwee hebben gehad, net als de mensen op Venus weleens heimwee hebben naar de Aarde. In de koepel is het daarom net zo ingericht als ze gewend zijn, inclusief een heimweekamer met een grote wand waarop aardse taferelen kunnen worden geprojecteerd.

Torenhoog en mijlen breed is een boek voor tieners, dus makkelijk te lezen. Tegelijkertijd heeft het diepgang. Het gaat over mensen die bang zijn voor vreemde dingen en verandering. In het voorwoord zegt de schrijfster: ‘Wie zich openstelt voor het nieuwe kan wel eens iets heel anders tegenkomen en beleven dan verwacht.’ Met de angst voor vluchtelingen is dit een zeer actueel onderwerp, net als het verdwijnen van de bossen op aarde. Aan andere kleine dingen is wel te merken dat het boek uit 1969 komt. Toen wist men nog niet dat Venus zeer heet en onbewoonbaar is. Tonke Dragt heeft er later bewust voor gekozen om Venus niet in een andere planeet te veranderen, omdat het wel enigszins realistisch moet blijven en reizen naar andere sterrenstelsels technisch nog steeds niet mogelijk zijn. Een erg leuk detail vind ik de voorleesoorknoppen, een soort luisterboeken. Dat heeft ze toch knap voorzien. Verder is er ook een liefdesdriehoek, wat vaak genoemd wordt als kenmerk van het genre ‘young adult’ (al is dit boek gericht op iets jongere lezers).

Ik zou nog veel meer willen vertellen over Edu’s avonturen, maar dan verklap ik dingen die je nog niet wilt weten. Ik kan wel zeggen dat de spanning goed wordt opgebouwd en dat de vreemde wereld heel mooi wordt beschreven. Het is een heerlijk boek om te lezen en daarom komt het vast en zeker in mijn jaaroverzicht, dat weet ik nu al.