Boekenkasten hebben de neiging om overvol te raken. Dan moet je gaan opruimen en besluiten welke boeken weg kunnen. Hendrik-Jan komt bij dat opruimen een heleboel boeken tegen die hij nog niet gelezen heeft, wat hij best een pijnlijke constatering vindt. Hij heeft ze immers in de kast gezet met het voornemen ze ooit wel te gaan lezen. Daarom is de vraag van deze week:

Hoeveel van de boeken in je boekenkast heb je eigenlijk gelezen?

Laten we eens in de kasten kijken. Bij mijn leesstoel staan boeken die ik gelezen heb, maar die ik toch wil houden. Dat zijn uitzonderingen, want meestal doe ik een boek weg als ik het uit heb en niet verwacht dat ik het zal herlezen. Maar de boeken die je hier ziet wil ik misschien wel ooit herlezen, zoals die van Kader Abdolah en Renate Dorrestein, Au pair van W.F. Hermans en Het leek stiller dan het was van Eva Kelder. Tsomo’s karma vond ik zo mooi dat ik het kocht nadat ik het bibliotheekexemplaar had gelezen. Er staan ook nog een paar boeken bij die ik voor mijn gymnasiumexamen las. Non-fictie bewaar ik om later nog zaken in te kunnen opzoeken, daarom staat Eindeloos bewustzijn erbij. Misschien valt de kleur je ook op: turquoise boeken krijgen hier een plaatsje, want dat staat mooi bij de rest van de woonkamer. Het oog wil immers ook wat. Op deze foto staan daardoor drie ongelezen boeken op een rijtje: Tuinhuis, A history of loneliness en Staal.

De rest van de ongelezen boeken staat op de daarvoor bestemde plank in een andere kast, die je op de foto hiernaast ziet. Sommige staan er net, andere al wat langer. Het heelal heb ik al jaren halfgelezen in de kast staan. Het boek My bright abyss kocht ik een tijdje geleden en vol goede moed begon ik erin, om al snel hopeloos te verzanden. Het is poëtische non-fictie van een terminaal zieke schrijver en dat is vast prachtig, maar ik kan me er nu totaal niet herkennen. Dat geldt voor nog een aantal boeken. Sommige heb ik gedeeltelijk gelezen, andere helemaal, maar ik begreep dat deze boeken voor bepaalde momenten in je leven bedoeld zijn. Die blijven rustig wachten tot het moment dat ik ze misschien nodig heb. En dan vind ik het dus helemaal niet zo erg dat ze ongelezen zijn.

Als ik alles bij elkaar bekijk, heb ik het grootste deel van de boeken in de kast wel gelezen (dan tel ik de boeken die mijn man heeft aangeschaft niet mee). Maar in de bibliotheek staan nog veel meer door mij gelezen boeken, zodat een ander er weer van kan genieten en mijn kasten niet te snel uitpuilen.