Mark Haddon ken je misschien wel van Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht, wat een erg leuk boek is over een autistische jongen. Ik heb vorig jaar in Londen het bijbehorende toneelstuk gezien, wat ook de moeite waard is. Toen boekverkoper Edith zeer enthousiast over Haddons nieuwste boek The pier falls twitterde, liet ik me overhalen om het te kopen, ook omdat ik op dat moment een onbedwingbare behoefte had aan korte verhalen. Edith wist me ook te vertellen dat Harry Pallemans een uitstekende vertaling had afgeleverd, dus ik koos voor de Nederlandse versie De pier stort in. In 2010 las ik namelijk Haddons roman A spot of bother, waarvan ik me vooral kan herinneren dat ik het Engels vrij lastig vond.

Meteen bij het eerste verhaal ben ik verkocht. Het gaat over een pier die instort. Dat klinkt niet meteen aantrekkelijk. Haddon beschrijft op gedetailleerde wijze hoe de mensen in zee storten, hoe ze bij elkaar kruipen op de delen van de pier die nog overeind staan en inschatten of ze beter al in zee kunnen springen of niet. Op de kant staan mensen ongelovig toe te kijken wat er gebeurt. Ik word helemaal meegesleept in het verhaal.

En bij elk verhaal gebeurt het weer: ik ben even helemaal van de wereld, wat ik erg knap vind bij verhalen van rond de 25 bladzijden. Meestal vind ik dat net geen fijne lengte, maar dit is zo goed geschreven dat het precies klopt. De verhalen zijn allemaal spannend en nemen vaak onverwachte wendingen. Soms loopt het goed af, soms niet, dat valt niet te voorspellen. Een aantal verhalen gaan over avonturen: een expeditie in de jungle, overleven op een onbewoond eiland, een ruimtereis (jaaa!) of jongens die een pistool vinden en daarmee op stap gaan in het bos in de buurt. Twee andere gaan over mensen die zichzelf niet goed verzorgen en hoe hun geliefden daarmee omgaan. En dan is er nog dat verhaal waarin een familie die kerst viert spontaan bezoek krijgt van een vreemde man met een geweer. Mark Haddon beschrijft de meest gruwelijke en gore details, maar toch wil ik doorlezen. Ik ben echt blij ben dat ik de vertaling lees, omdat zijn woordenschat zo rijk is. Woorden als ‘knoestig’ zou ik in het Engels vast niet herkennen.

De pier stort in is een fantastische verzameling van verhalen. Ik vind ze alle negen ontzettend goed, dus twijfel niet en lees dit!