Het is haast niet te missen: in boekenland is de ‘Ferrante-fever’ uitgebroken. Wie eenmaal begonnen is, wil door. Het derde deel is net verschenen en daarover gaat dit artikel. Men zegt dat dit deel ook los van de andere twee te lezen is, maar ik lees altijd graag op volgorde. Achterin staat wel een beschrijving van alle personen en een korte samenvatting van de gebeurtenissen in de vorige delen, voor wie die nog niet gelezen heeft of haar geheugen wil opfrissen.

Elena Greco is weer aan het woord en zij vertelt over haar leven, waarin haar jeugdvriendin Lila nog steeds een rol speelt. Toch zien de dames elkaar weinig. Elena vertelt wel hoe het Lila is vergaan, maar er gaan jaren voorbij waarin ze elkaar alleen af en toe per telefoon spreken. De bindende factor door alle jaren heen is Nino Sarratore, de knappe, slimme jongen die je wel zou kunnen bestempelen als een ‘player’. Lila is een tijdje met hem vreemdgegaan. Elena heeft vanaf de middelbare school van hem gehouden, maar maakte geen kans. Ze trouwt met Pietro, een intelligente jongeman uit een rijke familie, heel anders dan de wijk waar Elena vandaan komt.

Ondertussen werkt Lila in een fabriek waar vlees wordt verwerkt. De omstandigheden zijn erg slecht. Via vrienden komt ze op bijeenkomsten van de communisten, die strijden tegen uitbuiting van de arbeiders. Ook Elena komt op zulke politieke bijeenkomsten terecht. Ik vind dit op zich een interessant thema, maar de scènes in dit boek zijn me iets te uitgebreid. Het kost me wat moeite erdoorheen te komen. Elena trekt zich het lot van Lila aan en probeert via haar schoonfamilie iets te regelen, maar dat wordt niet gewaardeerd.

Elena en Pietro krijgen twee dochters, maar ze begrijpen elkaar niet en praten ook weinig, want Pietro werkt hard en is weinig thuis. Elena probeert te schrijven, maar dat lukt voor geen meter. Ze piekert zich suf: ze zou wel willen scheiden, maar ze heeft geen idee hoe je zoiets aanpakt.

In het tweede deel leek het nog of Elena degene was die het gemaakt had: ze had zich onttrokken aan de wijk en had gestudeerd. Maar in dit derde deel worden de rollen omgedraaid. Lila werkt zich op tot computerprogrammeur en Elena zit thuis met haar kinderen. Hun bewogen levens en raak beschreven gedachtes maken dit boek weer tot een bijzondere leeservaring. Ik moet wel toegeven dat ik dit het minste deel vond tot nu toe. Vaak leest bij een trilogie het middelste deel wat moeizamer en bij dit vierluik is dit het middendeel waar je iets meer moeite voor moet doen. Maar aan het einde wordt het weer helemaal goed gemaakt met een spannende wending. Hoe zou dit aflopen? Dat kunnen we in oktober lezen, als het laatste deel uitkomt. Ik kijk ernaar uit!

Dit boek heb ik gelezen voor de boekenclub ‘Een perfecte dag voor literatuur’. Klik om te lezen wat andere bloggers hier vandaag over hebben geschreven. Met dank aan uitgeverij Wereldbibliotheek voor het recensie-exemplaar.