Deze week staat #50books in het teken van vaderdag, een commercieel feestje waar ik niet aan meedoe. Maar mijn vader is wel elk jaar jarig en dan vind ik het leuk om hem een cadeautje te geven. Vaak is dat een boek, want ik heb het boekenwurmgen van twee kanten meegekregen. Ter afwisseling is het ook weleens een fles port of een paar sokken geweest, maar meestal kom ik toch uit op een boek. Vroeger koos ik uit gemakzucht uit het stapeltje boeken dat mijn pa in de kast had liggen, alvast gekocht in de hoop dat iemand ’t hem cadeau zou doen. Tegenwoordig noteer ik het als ik een boek tegenkom waarvan ik denk dat het iets voor hem is, zodat ik het kan bestellen als zijn verjaardag eraan komt. Wat er op dat lijstje staat ga ik natuurlijk niet verklappen, maar ik kan je wel iets vertellen over boeken die ik hem al heb gegeven.

Mijn vader is historicus en hij leest het liefst historische verhalen, meestal non-fictie of een geromantiseerd waargebeurd verhaal. Zo gaf ik hem een keer Argentijnse avonden, nadat ik het zelf had gelezen. Soms geef ik hem een boek met het idee dat ik het later weer terug zal lenen, zoals Eighty Days: Nellie Bly and Elizabeth Bisland’s History-Making Race Around the World van Matthew Goodman. Deze heb ik trouwens nog niet gelezen, al vond mijn vader het helemaal geweldig. Laatst heb ik de biografie van Marga Klompé (de eerste vrouwelijke minister van Nederland) van hem geleend, maar ook dat ligt nog te wachten (het is best een dikke pil…)

Mijn vader heeft trouwens zelf ook een heel aantal boeken geschreven, een aantal voor zijn werk en andere als hobby. Het onderscheid daartussen is me nooit helemaal duidelijk, want hobby en werk lopen nog weleens door elkaar, wat me op zich wel een goed teken lijkt. Vroeger op school vertelde ik trots aan mijn klasgenoten dat mijn vader boekenschrijver was en dan geloofden ze me niet. Net zoals wanneer ik vertelde dat mijn opa in Lutjebroek is geboren. Toch is het allebei echt waar.

Naast boeken over het verleden is m’n vader ook een fan van detectives. Meestal kijkt hij daarnaar op televisie, zoals Inspector Morse. Toen ik het eerste boek van Stieg Larsson had gelezen, besloot ik het aan mijn vader te geven. Ik was zelf blij dat ik het uit had, maar hij verslond alle drie de delen en ging daarna naar het filmhuis om alle films achter elkaar te bekijken. Onze smaak is dus wel verschillend. Maar ik kan meestal goed inschatten wat hij graag zal lezen en daarom blijft een boek een prima cadeau, ook al krijg ik dan als reactie: ‘Ik heb al een boek.’