Aaf van Pommeren groeit op in een heel normaal gezin in het noorden van het land. Haar vader leert haar zwemmen in het meer achter hun huis. Hun leven verandert radicaal als Aafs moeder zich bekeert tot de Pinksterbeweging. Haar vader reageert afwijzend, totdat hij zelf ook wordt aangeraakt door de Heilige Geest, midden op het marktplein. Al snel zijn er meer mensen in het dorp die zich bekeren. De ouders van Aaf beginnen hun eigen samenkomst, zodat ze niet elke zondag zo’n eind hoeven te rijden. Ze worden gedoopt in het meer.

In het eerste deel van Altijd vrolijk wordt beschreven hoe Aaf het Pinkstergeloof beleeft. Ze stelt natuurlijk wel vragen, maar meestal wordt ze er vrolijk van. Er wordt natuurlijk veel gezongen en ik herken een aantal liederen, waardoor ik ook zingend door mijn huis loop: ‘Ik ben zo blij, Jezus redde mij’ of ‘Een wijs man bouwde zijn huis op een rots’. En ik grinnik bij de gedachte aan ‘Hoe kwam Mozes door de rode zee?’ omdat wij daar altijd ‘roosvicee’ zongen… Er zijn ook minder fijne gevolgen voor het gezin van Aaf, zoals dat vader wordt ontslagen omdat hij zijn directeur aanspreekt op zijn rook- en drinkgedrag. En de gastvrijheid van Aafs ouders is mooi, maar het veroorzaakt ook wrijvingen als mensen met problemen de deur plat lopen.

Anke Kranendonk heeft al zeventig jeugdboeken gepubliceerd en dat is wel te merken aan haar schrijfstijl: eenvoudig en met korte zinnen, passend bij de jonge Aaf. Als ze ouder wordt, verandert de taal mee en dat vind ik heel knap gedaan. Na ongeveer honderd bladzijden vraag ik me af hoe het boek van 365 bladzijden interessant kan blijven, als het steeds over hetzelfde onderwerp gaat. Maar op de helft van het boek verhuist Aaf naar Amsterdam om naar de sportacademie te gaan. Het is een totaal andere wereld. Het verhaal speelt zich af in de jaren tachtig en er vinden krakersrellen plaats in de straat waar Aaf woont. Ze maakt vrienden, maar verzwijgt haar afkomst. Langzaam zoekt Aaf naar zichzelf: wil ze bij het Pinkstergeloof blijven of toch niet? Haar grote hobby is zwemmen en ze heeft nu eindelijk de vrijheid om dat te doen op hoog niveau. Dat is mooi, maar ook veeleisend.

Anke Kranendonk heeft jaren aan dit boek geschreven. Het bevat ook autobiografische elementen. De thema’s van religie en zwemmen zijn mooi beschreven, met gevoel voor detail maar niet te uitgebreid. Tijdens de week dat ik bezig was in dit boek dacht ik vaak: ‘Hoe zou het verder gaan met Aaf?’ en ik pakte het boek weer op. Dat is voor mij een teken dat het echt een goed boek is. Het verhaal van Aaf wordt steeds intenser en ik vind het einde ontzettend goed, met een ontroerende scène in het zwembad waar ik twee keer per week te vinden ben. Bijzonder!

Met dank aan uitgeverij Marmer voor het recensie-exemplaar én de badmuts!